รษิกาไม่ได้ข้อมูลอะไรจากเด็กๆ เลย
ด้วยความกังวลว่าเธอจะถามต่อไป อชิกับเบนนี่จึงบอกว่าพวกเขาอยากไปเล่น
รษิกาเลิกถามและเริ่มเล่นกับพวกเขา
ไม่นานนัก ทั้งสี่คนก็เล่นกันอย่างมีความสุข
รษิกาเล่นกับเด็กๆ อยู่ขณะที่เลอศิลป์กลับบ้านมา
“ปัญหาแก้ไขได้แล้วเหรอคะ?” เธอถามอย่างกังวลเมื่อได้เห็นสีหน้าเคร่งเครียดของเขา
เด็กๆ เงียบลงอย่างรู้เท่าทัน
เลอศิลป์พยักหน้าตอบ เขามองอชิกับเบนนี่และรู้สึกเสียใจเมื่อนึกถึงคำพูดของแม่เขา
“มาเล่นกับเราสิครับพ่อ!”
เด็กชายทั้งสองอ่านใจพ่อออก พวกเขาเดินเข้ามาคว้ามือของชายหนุ่มไว้พลางยิ้ม
เลอศิลป์นิ่งอึ้งไปก่อนที่จะเอื้อมไปจับมือของพวกเขาแล้วปล่อยให้พวกเขาพาไปหารษิกา
จากนั้นทั้งสองคนก็เล่นกับเด็กๆ อยู่พักใหญ่
เมื่อได้เห็นว่าเด็กๆ มีสีหน้าสุขใต ความรู้สึกผิดในใจเลอศิลป์ก็ค่อยๆ คลายลง
หลังจากเล่นกับเด็กๆ อยู่พักหนึ่ง และเห็นว่ามันเริ่มจะดึกแล้ว รษิกาจึงเร่งให้พวกเขารีบไปพักผ่อนก่อน
คนทั้งสองมองเด็กๆ ที่กำลังหลับอยู่โดยนัยน์ตาแฝงไปด้วยความเศร้าโศก
“คุณไปพักผ่อนก่อนเถอะ ฉันต้องโทรศัพท์ไปอีกสักหน่อย” รษิกาบอกเลอศิลป์หลังออกมาจากห้องเด็กๆ
เลอศิลป์ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อได้ยินเช่นนั้น “ดึกแล้วนะ ต้องโทรไปหาใครอีกเหรอ?”
รษิกาถอนหายใจเบาๆ ขณะที่ความโศกเศร้าปรากฏขึ้นอีกครั้งบนใบหน้าของเธอ “ฉันอยากลองติดต่อศาสตราจารย์หาญชัยดูว่าเขาสามารถช่วยติดต่อกับแหล่งจัดจำหน่ายในต่างประเทศได้หรือเปล่า”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...