หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 161

รษิกายิ้มให้เป็นเชิงขอโทษ “ขอโทษนะคะ แต่ฉันไม่มีอารมณ์จะคุยกับใครตอนนี้”

แม้เธอจะปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ แต่ชายผู้มั่งคั่งคนนั้นก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย กระนั้นเขาก็หันหลังเดินจากไปโดยไม่บังคับจิตใจเธอ

ในที่สุดเธอก็ได้เจอความสงบและความเงียบที่เธอโหยหา

ขณะที่กำลังรวบรวมสติอยู่นั้น จู่ๆ เธอก็ได้ยินเสียงที่คุ้นเคยเรียกชื่อเธอ

“รษิกาเหรอ? นั่นคุณใช่ไหม?”

ได้ยินอย่างนั้น รษิกาก็เงยหน้าขึ้นมาตามต้นเสียง จากนั้นเธอก็เห็นชายหนุ่มทรงเสน่ห์ในชุดสูทสีเทากำลังจ้องเธอด้วยดวงตาเบิกกว้าง

ทันทีที่พวกเขาเห็นหน้ากัน รษิกาก็ดวงตาเป็นประกาย เธอพูดด้วยน้ำเสียงประหลาดใจว่า “รณภพเหรอ? บังเอิญจังเลยนะ!”

รณภพ มาลาสกุลเป็นรุ่นพี่ที่เธอเจอระหว่างอยู่ต่างประเทศ เขาเป็นหนึ่งในชนชั้นสูงรุ่นใหม่ที่โด่งดังในระดับนานาชาติ

ย้อนกลับไปตอนนั้น รณภพและรษิกาใช้เวลาอยู่ด้วยกันบ่อยๆ ในต่างประเทศ ดังนั้นพวกเขาจึงมีความสัมพันธ์อันดีต่อกันเป็นอย่างมาก

เมื่อเธอกลับชวาลามาแล้ว เธอก็ยุ่งกับเรื่องต่างๆ ในสถาบันวิจัย จึงยังไม่มีโอกาสได้ติดต่อหาเขาเลย

เมื่อเห็นว่าเขาไม่ได้จำคนผิดไป รณภพก็ยิ้มกว้างขณะเดินเข้ามาหารษิกา “นานแล้วนะเนี่ยที่ไม่ได้เจอกันเลย”

รษิกายิ้มและพยักหน้า “จริงด้วย คุณกลับมาที่ชวาลาตั้งแต่เมื่อไรกัน? แล้วทำไมไม่ติดต่อหาฉันบ้างเลยล่ะ?”

รณภพมองดูร่างกายเธอและพูดว่า “ผมกลับมาประมาณสองอาทิตย์แล้วล่ะ ผมก็คิดจะติดต่อคุณอยู่นะ แต่กลัวว่ามันจะรบกวนคุณน่ะสิ ดูสิไม่เจอกันตั้งนาน เหมือนจะผอมลงไปเลยนะ ทำงานที่ชวาลายุ่งมากเลยใช่ไหม?”