“นายท่านจุลพัฒน์”
เลอศิลป์มองไปทั่วบ้านแต่ก็ไม่เห็นเจตนิน จากนั้น เขาก็เดินเข้าไปที่สวนหลังบ้าน
เลอศิลป์ทักทายจุลพัฒน์จากไกลๆ เมื่อเขาเห็นอีกฝ่าย
จุลพัฒน์วางบัวรดน้ำลงที่ด้านหนึ่งก่อนจะพยักหน้าให้เลอศิลป์
ดวงตาของพ่อบ้านเต็มไปด้วยความรู้สึกผิดขณะที่เขาเดินตามเลอศิลป์เข้ามาที่สวนและพบจุลพัฒน์
จุลพัฒน์โบกมือ “ออกไปเถอะ ฉันจะคุยกับคุณเลอศิลป์เอง”
พ่อบ้านถอนหายใจโล่งอกหลังจากได้ยินเช่นนั้น เขากลับไปที่ห้องนั่งเล่นอย่างสุภาพ “ผมจะไปชงกาแฟมาให้นะครับ”
เป็นผลให้จุลพัฒน์และเลอศิลป์อยู่กันตามลำพังในสวนหลังบ้าน เลอศิลป์มองไปรอบๆ อย่างไร้อารมณ์และยังไม่เห็นว่าเจตนินจะอยู่ที่นั่น
จุลพัฒน์กล่าวว่า “วันนี้มาทำไมล่ะ คุณเลอศิลป์?”
เลอศิลป์ยืนอยู่ต่อหน้าจุลพัฒน์ เขาผ่อนคลายความตึงเครียดได้เล็กน้อยเพราะยังคงมีความเคารพต่อจุลพัฒน์อยู่ “ผมอยากเจอเจตนินครับ คุณจะบอกผมได้ไหมว่าเขาอยู่ที่ไหน?”
จุลพัฒน์ขมวดคิ้วขณะที่มีสีหน้าสงสัย เขาใช้ไม้เท้ายันร่างตัวเองไว้ ก่อนจะไปนั่งที่โต๊ะเล็กๆ ในสวนด้านหลัง จากนั้น เขาก็ผายมือให้เลอศิลป์ “นั่งก่อนสิ จะได้คุยกัน”
เป็นธรรมดาที่เลอศิลป์จะไม่อยู่ในอารมณ์จะนั่งลง โชคไม่ดีที่เขาไม่สามารถปฏิเสธคำเชิญของจุลพัฒน์ได้ เขาจึงเดินเข้าไปนั่งข้างๆ อีกฝ่าย
พ่อบ้านวางกาแฟลงบนโต๊ะให้พวกเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...