หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1638

หลังออกมาจากบ้านดำรงกุล เลอศิลป์ก็กลับไปที่โรงพยาบาล

เมื่อดูจากอาการของเธอแล้ว เขาก็รู้สึกไม่สบายใจแม้เขาจะออกไปเพียงแค่สองสามชั่วโมงก็ตาม

สงสัยจริงๆ ว่าข้อมูลที่ฉันได้มาจากเจตนินจะสามารถช่วยให้ผู้เชี่ยวชาญพวกนั้นทำให้รษิกาฟื้นขึ้นมาได้หรือเปล่า!

เขาเหยียบคันเร่งไปตลอดทาง และมาถึงทางเข้าโรงพยาบาลภายในเวลาเพียงยี่สิบนาที

เลอศิลป์ลงมาจากรถแล้วเดินเข้าไปในโรงพยาบาล เขารีบตรงขึ้นไปที่ชั้นบน

แม้จะพยายามคิดมากแค่ไหน ผู้อำนวยการโรงพยาบาลและแพทย์ทั้งหลายก็คิดไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้นกับรษิกา

“คุณเลอศิลป์!”

เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้า ทุกคนก็หันไปมองที่ประตู

จากนั้นพวกเขาก็ตกใจเมื่อเห็นว่าเป็นเลอศิลป์

คุณเลอศิลป์กลับมาแล้ว แต่เราก็ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะช่วยคุณหมอรษิกายังไง

ทุกคนตื่นกลัวเมื่อพวกเขานึกถึงสีหน้าที่เคร่งเครียดของเลอศิลป์

ชายหนุ่มไม่สนใจคำทักทายของพวกเขา เลอศิลป์เข้าไปในห้องพักฟื้นเพื่อตรวจดูรษิกา

สันติซึ่งเป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาลรีบตามเขาเข้าไปในห้องพักฟื้น “คุณเลอศิลป์ครับ ไม่มีอะไรเกิดขึ้นกับคุณนายรษิกาตอนที่คุณไม่อยู่ที่นี่เลยครับ อย่าห่วงไปเลย!”

อันที่จริง รษิกาก็อยู่ในสภาพเดิมกับตอนที่เขาออกไป

เลอศิลป์ทนมองดูเธอต่อไปอีกไม่ได้แล้วและหันไปหาสันติ “ผมต้องการคุยกับพวกผู้เชี่ยวชาญเดี๋ยวนี้”

สันติรีบตอบตกลง

หลังจากพวกเขาเดินออกมาจากห้องพักฟื้น สันติก็เหลือบมองคนที่เหลือและพูดว่า “คุณเลอศิลป์ครับ ผมผู้เชี่ยวชาญอยู่ที่นี่หมดแล้วครับ”