หกโมงเย็น พวกเขาก็พบกันที่ร้านอาหาร
เลอศิลป์ไม่มีความอดทนพอที่จะรอ ดังนั้นเขาจึงมุ่งหน้าไปที่นั่นทันทีหลังจากวางสาย
เมื่อเจตนินมาถึง โต๊ะตรงหน้าเขาว่างเปล่า มีแค่เพียงน้ำแก้วเดียว
เห็นได้ชัดว่า เลอศิลป์ใช้เหตุผลเดียวกันเพื่อห้ามไม่ให้บริกรเสิร์ฟอาหารให้พวกเขา
เจตนินไม่พอใจ และรอยยิ้มของเขาก็เย็นชา
“ผมประหลาดใจมากที่คุณยินดีรอผม คุณเลอศิลป์”
เจตนินเดินไปนั่งที่เก้าอี้ซึ่งห่างจากเลอศิลป์ไปสองตัว “คุณควรบอกผมถ้าคุณไม่ชอบอาหารที่นี่”
เลอศิลป์เหลือบมองเจตนินราวกับว่าเขาเพิ่งรู้ว่าเจตนินอยู่แถวๆ นี้
“มันไม่ใช่อย่างนั้น ผมไม่คิดว่าจำเป็นต้องกินที่นี่ก็แค่นั้นเอง” จากนั้นเขาก็ตรงเข้าประเด็น “ผมจัดทำสัญญาโอนทรัพย์สินและบริษัททั้งสิบแห่งแล้ว เมื่อคุณลงนามในข้อตกลง คุณจะเข้าครอบครองบริษัทต่างๆ ในส่วนของสถาบันวิจัยนั้น ผมได้ลงนามในสัญญาชดใช้ค่าเสียหายเพื่อยุติความร่วมมือของเราอย่างเป็นทางการ สัญญานี้รวมอยู่ในนั้นด้วย”
เขาหยิบแฟ้มขึ้นมาและดันไปให้เจตนินอย่างเย็นชา
เจตนินต้องประหลาดใจเมื่อเห็นแบบนี้ แต่ไม่นาน สีหน้าของเขาก็เปลี่ยนเป็นความพึงพอใจในตัวเอง
กลายเป็นว่าค่อนข้างน่าพอใจที่เห็นเลอศิลป์ยอมฉัน! การมีโอกาสได้เห็นด้านนี้ของเลอศิลป์และทำให้เขาร้องขอความช่วยเหลือจากฉันเป็นสิ่งที่ไม่ได้เกิดขึ้นบ่อยนัก ฉันต้องใช้มันให้เกิดประโยชน์สูงสุด
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...
ขาด1748...