หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 169

เมื่อเห็นเหล่าบอดี้การ์ดถือกล่องเหล่านั้นไว้แน่นด้วยสีหน้าที่เรียบเฉย รษิกาก็เต็มไปด้วยความงุนงง “นี่มัน…”

“ตัวต่อไง ผมได้ยินเด็กๆ บอกว่าอยากเล่นเมื่อวานนี้ ผมเลยให้เลขาไปจัดการซื้อมาเมื่อคืนนี้ ตัวต่อพวกนี้มีลูกเล่นมากมายข้างใน ผมว่าพวกเขาน่าจะชอบนะ” เลอศิลป์ตอบ

รษิกาอึ้งไปทันที

จากนั้นเธอก็มองบอดี้การ์ดร่างใหญ่ที่สีหน้าไร้อารมณ์ เธอรู้สึกว่าท่าทางของพวกเขาช่างไม่เข้ากับของที่เขากำลังถืออยู่ในมือเลยแม้แต่น้อย

“ให้พวกเขาเอากล่องพวกนี้เข้าไปวางก่อนเถอะ” เลอศิลป์ส่งสัญญาณให้บอดี้การ์ดของเขาเข้าไปข้างในบ้าน

รษิกาลังเลอยู่สักพักก่อนที่เธอจะเบี่ยงตัวหลบไปด้านข้างเพื่อให้ชายเหล่านั้นเอากล่องเข้าไปวาง

ทันทีที่เด็กทั้งสามคนซึ่งอยู่ในห้องรับประทานอาหารได้ยินเสียงเอะอะ พวกเขาก็รีบวิ่งกรูกันออกมา

ดวงตาของอชิและเบนนี่เป็นประกายแวววับขณะที่ยืนอยู่ข้างกล่องและจ้องมองอย่างตั้งใจ

ส่วนไอรดานั้นวิ่งไปรอบๆ เลอศิลป์ก่อนจะไปหาพี่ชายและเลียนแบบสิ่งที่พวกเขากำลังทำ

ด้วยความอัศจรรย์ใจกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า เบนนี่จึงรบเร้าให้รษิกาเปิดกล่องเหล่านั้นให้

เขาไม่คิดว่าจะได้ตัวต่อในตอนเช้าหลังจากเพิ่งเอ่ยถามแม่ไปเมื่อคืนนี้เอง

ยิ่งไปกว่านั้นตัวต่อพวกนี้ผลิตมาจำนวนจำกัด และเป็นแบบที่เขาอยากได้แต่ไม่กล้าขอให้รษิกาซื้อให้เพราะว่ามันมีราคาแพง เขาจึงดีใจที่มีตัวต่อแบบนั้นอยู่ในกล่องด้วย!

แม้แต่อชิก็ระงับความตื่นเต้นที่เขามีไม่ได้อีกต่อไป

“ทั้งหมดนี่เป็นของพวกเราเหรอครับ?” เบนนี่มองชายที่อยู่ตรงประตู ดวงตาของเขาเปี่ยมไปด้วยความสุข

เลอศิลป์พยักหน้าอย่างเงียบๆ เป็นคำตอบ

ทันทีที่เลอศิลป์ยืนยันมาเช่นนั้น เบนนี่ก็ตะโกนออกมาอย่างร่าเริงและยิ้มอย่างสดใส “ขอบคุณครับคุณเลอศิลป์!”

ขณะเดียวกันอชิมีท่าทีต่างออกไปเล็กน้อย เขายิ้มมุมปากและขอบคุณชายผู้นั้น