หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 17

รษิการะวังตัวมากขึ้นเมื่อได้เห็นว่าผู้ชายคนนี้เมา

ด้วยความหวังว่าจะเลี่ยงปัญหาได้ เธอจึงขอโทษเขาไปอีกครั้ง “ฉันขอโทษจริงๆ ค่ะ คุณไม่เป็นไรใช่ไหมคะ?”

เมื่อเธอพูดจบ ชายตรงหน้าก็กระหยิ่มยิ้มย่องอย่างชั่วร้าย แม้แต่เสียงของเขาก็ยังเต็มไปด้วยความตื่นเต้น “ว่าไง คนสวย… ผมไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวคุณก็รู้หลังจากไปดื่มกับผมสักสองสามแก้ว วันนี้ผมจะให้อภัยคุณก็ได้ถ้าคุณทำให้ผมมีความสุขน่ะ”

รษิกานิ่วหน้า เธอรู้ว่าคนตรงหน้าสูญเสียความสามารถในการคิดหาเหตุผลไปแล้วด้วยความเมามาย ดังนั้น เธอจึงไม่สนใจเขาและก้มหน้าไว้โดยต้องการจะเดินหนีเขาไปให้เร็วที่สุด

ทันทีที่เธอเดินไปถึงข้างกายของชายขี้เมา เสียงของเขาก็ดังก้องขึ้นมาว่า “อย่าเพิ่งไปสิ คนสวย ผมรวยมากเลยนะ ถ้าคุณยอมไปกับผมแล้วล่ะก็ ผมสัญญาว่าผมจะดูแลคุณไปตลอดชีวิตเลยเชียวนะ”

จากนั้น เขาก็หัวเราะออกมาราวกับคนโรคจิตพลางมองรษิกาตั้งแต่หัวจรดเท้า

สาวสวยคนนี้หน้าตางดงามและน่ารัก เรือนร่างโค้งเว้าได้สัดส่วน ผิวเธอสวยมากจนเปล่งประกายภายใต้แสงไฟในร้าน พนันได้เลยว่าถ้าได้แตะต้องเนื้อตัวเธอ ฉันคงจะพึงพอใจมากทีเดียว!

ยิ่งมองเธอมากเท่าไร เขาก็ยิ่งตื่นเต้นมากเท่านั้น เขาจึงเอื้อมมือออกไปเพื่อแตะใบหน้าของเธอ

เมื่อเห็นมือของเขาใกล้เข้ามา รษิกาก็มีท่าทีเย็นชาทันที เธอถอยหลังไปก้าวหนึ่งก่อนจะเตะเขาเข้าที่ท้อง

เนื่องจากวันนี้เป็นวันแรกที่เธอไปทำงานที่สถาบันวิจัย ชุดที่เธอสวมใส่จึงค่อนข้างเป็นทางการ ต้องขอบคุณรองเท้าส้นสูงของเธอที่ทำให้ลูกเตะนั้นรุนแรงมากขึ้นกว่าเดิม

ชายคนนั้นเมามากจนเดินเซไปมาจนจวนเจียนจะล้มลงไปอยู่แล้ว ก่อนที่เขาจะทันได้ทำอะไร เขาก็โดนเตะท้องเข้าไปอย่างจัง ทำให้ใบหน้าของเขาซีดเผือด เขากุมท้องตัวเองไว้แน่น ก่อนจะเซถอยหลังไปและล้มลงไปกองกับพื้นอย่างรุนแรง

“อีนังบ้า! แกกล้าดูถูกฉันอย่างนี้ได้ยังไง? แกควรจะรู้สึกเป็นเกียรติที่ฉันสนใจแกสิ มาเตะฉันแบบนี้ได้ไงกันวะ?” เขาตะคอก

หลังจากที่คลำอยู่บนพื้นเป็นเวลานาน เขาก็กัดฟันและเงยหน้าขึ้นมา ขณะที่ดวงตาของเขาแดงก่ำด้วยความโกรธ

รษิกามองเขาด้วยสายตารังเกียจก่อนจะเดินผ่านเขาไป

ทันใดนั้น เขาก็คำรามออกมาว่า “ใครก็ได้ มานี่หน่อย! นังนั่นมันเตะฉัน! พามันเข้าไปในห้องของฉันเดี๋ยวนี้เลย! ฉันอยากจะรู้ว่าคืนนี้มันยังจะทำท่าแบบนั้นกับฉันได้อยู่อีกไหม”

เมื่อเขาพูดจบ บอดี้การ์ดร่างกำยำสองคนก็พุ่งออกมาจากมุมร้าน เมื่อพวกเขาเห็นชายขี้เมาอยู่ในสภาพที่น่าสมเพชเช่นนั้น พวกเขาก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “เจ้านายครับ…”

“ไม่ต้องห่วงฉัน! ไปจับมันมา!” ชายขี้เมาตะคอก

บอดี้การ์ดรีบรุดเข้ามาหารษิกาทันที

พอเธอได้ยินเสียงฝีเท้าเข้ามาใกล้จากด้านหลัง ใจเธอก็เต้นรัวไม่เป็นส่ำ จึงล้วงมือเข้าไปในกระเป๋าเพื่อหยิบถุงบรรจุงผงบางอย่างเอาไว้ในมือ

ถ้าพวกเขาเข้ามาใกล้ ฉันจะให้ได้ลองยานี่

ขณะที่เธอหันหลังไปพร้อมกับถุงในมือ บอดี้การ์คนหนึ่งที่กำลังจะแตะตัวเธอก็กรีดร้องและกระเด็นผ่านร่างของเธอไป

วินาทีต่อมา บอดี้การ์ดอีกคนก็หายไปจากสายตาเธอด้วยวิธีการเดียวกัน

รษิกาตกตะลึง จากนั้นเธอก็เห็นเค้าร่างของคนอีกคนหนึ่งอยู่ข้างหลังเธอ