รษิการู้สึกได้ว่ามีสายตาแข็งกร้าวมองมาทางเธอ เธอหันไปมองรอบตัวอย่างงุนงง แต่ก็ไม่พบอะไรที่ผิดปกติ
“มีอะไรหรือเปล่า?” รณภพเอ่ยถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเมื่อเขาสังเกตเห็นสีหน้าที่เปลี่ยนไปของรษิกา
รษิกาละสายตาและส่ายหัวแม้จะดูวิตกกังวลเล็กน้อย “ไม่มีอะไร”
หลังจากที่เธอพูดจบ ก็ดูเหมือนว่าเธอจะอยู่ตกอยู่ในห้วงความคิดของตัวเองตลอดเวลาที่รับประทานอาหาร
เธอรู้ว่าสายตาแผดเผาที่เธอรู้สึกเมื่อครู่นี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอคิดไปเอง แต่เธอเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่ามันมาจากไหน
หลังจากทานอาหารเสร็จเรียบร้อย เธอก็ปล่อยวางความสงสัยนั้นไปอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก
รณภพเอ่ยขึ้นด้วยความเป็นสุภาพบุรุษว่า “นี่ก็ดึกแล้วให้ผมไปส่งคุณที่บ้านนะ”
แต่รษิกาก็เอ่ยปฏิเสธเขาอย่างสุภาพ “ไม่เป็นไรเลย ไม่อยากรบกวนคุณน่ะ ฉันขับรถเองได้สบายมาก”
ดังนั้นรณภพจึงไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากเคารพการตัดสินใจของเธอ
ทั้งสองเดินคุยกันออกจากร้านอาหารอย่างมีความสุข และเมื่อเห็นรษิกาขึ้นรถของเธอไปแล้ว รณภพก็ตรงไปขึ้นรถของเขาก่อนจะขับออกไปช้าๆ
ขณะเดียวกันนั้นเอง รษิกาที่กำลังวุ่นอยู่กับการคาดเข็มขัดนิรภัยและกำลังจะสตาร์ทรถ ก็มีใครบางคนเปิดประตูฝั่งผู้โดยสารโดยที่เธอไม่ทันตั้งตัว
จากนั้นชายผู้หนึ่งที่มีรัศมีความเย็นชาแผ่กระจายปกคลุมตั้งแต่หัวจรดเท้าก็ขึ้นรถมา
รษิกาสะดุ้งตกใจและชะงักทุกการกระทำของเธอ เธอหันขวับไปมองที่นั่งฝั่งผู้โดยสารโดยสัญชาตญาณ
หลังจากมองใบหน้าของชายผู้นั้นจนชัดเจนแล้ว สีหน้าของเธอก็บึ้งตึงอย่างเห็นได้ชัด “คุณทำอะไรของคุณน่ะ คุณเลอศิลป์?”
เลอศิลป์ปิดประตูรถด้วยสีหน้าเรียบเฉย “ไม่มีอะไร พอดีรถผมเสีย แล้วบังเอิญว่าเห็นคุณพอดี ผมขอติดรถกลับไปด้วยคนนะ คุณรษิกา”
เธอสัมผัสได้ถึงความเย็นยะเยือกที่แผ่ออกมาจากตัวเขา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
เนื้อเรื่องวนอยู่อ่าง10รอบ,😁😁😁...
วนกลับมาที่เดิมอีกรอบ ประสาทแดก นิคือ 2วันกลับมาอ่าน1บท ก้อยังวนอยู่ที่เดิม ใครซื้ออ่าน เอาตังค์ซื้อบ้านได้เลยมั้ง...
แล้วจะไงต่อ ไอวีโดนตี โดนทำร้าย หนักก่อน ? ทั้งๆ ควรจะรู้ได้แล้ว ที่โดนวางยา ขนาดนั้น เห้อออออ มาตามอ่านแต่ก็เบื่อ ว่าวนๆอยู่ที่เดิม...
ทะเลาะอึกแล้ว ถึงตอนนี้ ถ้าควรมีไรเปลี่ยนแปลงบ้างค่ะ นอกจากพากลับบ้าน วนหลูบอีกกกกแล้ว...
ที่สุดของการวนเวียนย่ำอยู่กับที่ เนื้อเรื่องไม่มีไรเลย น้ำล้วนๆ น่าจะไป5000ตอน พ่อแม่ลูกยังไม่รู้จักกัน โอ้ยประสาท ละครไทยชิบ มีไรไม่พูดกัน หลบกันไปหลบกันมา...
เนื้อเรื่องวนอยู่ในอ่างมากค่ะ น่าเบื่อ ไม่สนุก เสียดายตอนแรกๆทำไว้สะสนุกเลย เนื้อหาออกทะเล กู่ไม่กลับ ใครไหวไปก่อนเลยจ้าาา...
ไม่ถึงไหนเลยจริงๆ พอดีน่าจะเก่งกว่านี้ดูมีอิทธิพล แต่ไม่ได้เรื่องสักอย่าง แค่ลูกก็ยังไม่รู้เลย มึนนนนค่ะ...
ทำไมกดไปตอน1036ไม่ไปละ...
เข้าไปอ่านถึงตอน1035แล้วอ่ะแต่ไปต่ออีกไม่ได้...
เนื้อเรื่องหลงทางวนไปมา ไม่สนุก...