หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1724

จักรภพออกไปจากบ้านพร้อมกับเด็กๆ ที่ตามกันไปเป็นพรวน

เด็กๆ ทั้งสามเชื่อฟังเป็นอย่างมากและนั่งเงียบไปตลอดระหว่างการเดินทาง

จักรภพลังเลอยู่พักหนึ่งก่อนจะตัดสินใจโทรหาเลอศิลป์ในที่สุด ซึ่งเลอศิลป์ก็รับสายทันทีหลังจากโทรศัพท์ดังไม่กี่ครั้ง “มีอะไรเหรอ? จักรภพ”

“เลอศิลป์ ฉัน… ฉันไปรับอชิ แต่เบนนี่กับไอวี่ยืนกรานจะตามมาด้วย ฉันก็เลยพามาหมดทุกคนเลยนะ…” เขาพูดอย่างประหม่า อย่างไรเสีย เขาก็ตัดสินใจพาเบนนี่กับไอรดามาด้วยโดยไม่รู้ว่ามันจะจบลงด้วยปัญหาที่เพิ่มมากขึ้นหรือเปล่า

เขาคิดว่าเลอศิลป์จะต้องดุว่าเขา แต่เขาก็ต้องประหลาดใจเมื่ออีกฝ่ายเงียบไปพักหนึ่งก่อนที่จะอนุญาตอย่างสงบ “โอเค เข้าใจแล้ว เปิดลำโพงหน่อย ฉันจะได้คุยกับเด็กๆ”

จักรภพถอนหายใจโล่งอก ต่อมาก็เปิดลำโพงในทันทีและบอกเด็กๆ ว่า “พ่อพวกหนูอยากคุยกับพวกหนูนะ”

เด็กทั้งสามดวงตาเป็นประกายเมื่อได้ยินเช่นนั้น พวกเขาเอนกายเข้ามาอย่างกระตือรือร้นราวกับได้เห็นเลอศิลป์ผ่านหน้าจอและพูดว่า “พ่อ! แม่เป็นยังไงบ้าง?”

คำถามจากเด็กๆ ทำให้จักรภพปวดใจอย่างหนัก เขากัดฟันแน่นและจ้องมองไปข้างหน้า โดยพยายามอย่างมากที่จะไม่เหลือบมองใบหน้าไร้เดียงสาของเด็กน้อยทั้งสามคน

ฝั่งปลายสาย เลอศิลป์ตกอยู่ในความเงียบเป็นเวลาครู่หนึ่งก่อนจะตอบอย่างเลี่ยงไม่ได้ “อาการของแม่ร้ายแรงขึ้นมานิดหน่อย แต่แม่เขียนใบสั่งยามาไว้แล้ว เราแค่ต้องการความช่วยเหลือจากอชิให้มารวบรวมสมุนไพรให้หน่อย พวกหนูไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”

คำตอบของเลอศิลป์ทำให้เบนนี่กับไอรดารู้สึกผ่อนคลายขึ้นมาก เรามั่นใจในทักษะทางการแพทย์ของแม่ ในเมื่อแม่เขียนใบสั่งยามาไว้เองแล้ว ทุกอย่างจะต้องโอเค!

“ตอนเราไปถึงที่นั่นแล้ว เราจะหาแม่ได้ไหม?” พวกเขาถามด้วยความคาดหวัง

ดวงตาของเลอศิลป์หม่นหมอง “แม่กำลังรออยู่ที่โรงพยาบาล พวกหนูจะต้องไปที่สถาบันวิจัยนะ”