ในห้องพักฟื้น ผู้เชี่ยวชาญต่างก็ทักทายเลอศิลป์กัน
รษิกาอยู่ในสภาวะวิกฤติ และผู้เชี่ยวชาญก็ไม่สามารถระงับการแข็งตัวของหลอดเลือดได้เลย
หากเส้นเลือดของเธอแตก เธอก็อาจเสียชีวิตได้
เมื่อเห็นสถานการณ์ในห้อง เลอศิลป์ก็ไม่กล้าเข้าไปใกล้เตียง เขากลับยืนมองรษิกาอยู่ไกลๆ
รษิกาดูซีดเซียวมาก ริมฝีปากเธอดูราวกับไม่มีเลือดมาเลี้ยงเลย ด้วยผิวของเธอที่ชุ่มไปด้วยเหงื่อเย็น เธอจึงดูอ่อนแอและเปราะบางมาก
ระหว่างนั้น เจตนินกำลังนั่งอยู่ในห้องทำงานที่ดำรงกุลกรุ๊ป และผู้ช่วยของเขาก็ยืนอยู่ตรงหน้าอย่างหวาดกลัว
“ตอนนี้กี่โมงแล้ว?” เจตนินถามด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
นี่เป็นครั้งที่สามแล้วในคืนนี้ที่เจตนินถามเวลาจากเขา
กวินยกมือขึ้นมาดูนาฬิกาก่อนจะตอบอย่างระแวดระวังว่า “ตอนนี้สี่ทุ่มแล้วครับ คุณเจตนิน”
“สี่ทุ่ม…” เจตนินหรี่ตา และสีหน้าเขาก็เย็นชาไป เหลืออีกสองชั่วโมงก็จะหมดวัน! ถึงตอนนี้ ฤทธิ์ยาในร่างกายของรษิกาคงหมดแล้ว และเธอน่าจะต้องทรมานกับความเจ็บปวดอย่างมาก เธอจะตายในอีกสองชั่วโมง! เลอศิลป์จะไม่มาขอความเมตตาจากฉันจริงๆ เหรอ?
ชีวิตของรษิกาตกอยู่ในอันตราย เจตนินรู้ว่าเธอไม่มีเรี่ยวแรงจะไปทำยาถอนพิษอย่างแน่นอน พวกโง่เหล่านั้นที่เลอศิลป์หามาไม่มีความสามารถพอจะทำได้หรอก ความเป็นไปได้เดียวคือเลอศิลป์กับรษิกายังพยายามจะสู้ไปอย่างโง่ๆ เท่านั้นเอง!
เขายกขวดยาถอนพิษในมือขึ้นมาดูอย่างพึงพอใจ ตราบใดที่เลอศิลป์มาขอความเมตตาจากฉันในวันนี้ รษิกาก็จะต้องลำบากมากขึ้นในการคิดค้นยาถอนพิษ ยังไงซะ ฉันก็เพิ่มสารไปหลายตัวในสูตรเพื่อชะลอพิษไว้!
เจตนินสั่งให้กวินสืบเรื่องการแต่งงานของเลอศิลป์หลังจากเขาโทรคุยกับรษิกาเมื่อเช้านี้ ถ้าเลอศิลป์กล้าเล่นตุกติกกับฉันในเรื่องแต่งงานล่ะก็ เขาจะต้องเล่นไม่ซื่อกับอีกสองเรื่องที่เหลือแน่นอน!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...