หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1755

มือของเจตนินที่ถือกระเป๋าอยู่เริ่มสั่นเทิ้ม

แต่สายตาของเขากวาดไปมองรษิกา เขาจึงฝืนตัวเองให้ตั้งสติไว้

ฉันแพ้ไม่ได้! ที่สำคัญกว่านั้น ฉันแสดงความขลาดกลัวต่อหน้าผู้หญิงไม่ได้!

“พวกคุณต้องการอะไร?” เขาตั้งสติแล้วเงยหน้ามามองทั้งสามคน

นาทีที่เขาถามออกไป เสียงที่เย็นเยือกของเลอศิลป์ก็ดังก้องในห้อง “ตอนแรก ผมคิดว่าจะส่งคุณเข้าคุกหลังแต่งงานกับรษิกา แต่ผมไม่คิดเลยว่าคุณจะหมดความอดทนเสียจนกล้าวางยารษิกา”

สายตาของเลอศิลป์เคร่งเครียดมากขึ้นในทุกคำที่เขาพูดออกมา “ถ้าคุณรอจนถึงวันที่รษิกากับผมแต่งงานกัน บางทีผลกรรมที่คุณต้องเผชิญก็อาจจะแค่ดำรงกุลกรุ๊ปล้มละลาย แต่ตอนนี้ การลงโทษแค่นั้นคงไม่พออีกแล้ว!”

เมื่อได้ยินเช่นนั้น เจตนินก็ผงะไปอีกหน

ไม่แปลกใจเลยที่รู้สึกเหมือนการสืบสวนเรื่องดำรงกุลกรุ๊ปของเลอศิลป์มันรวดเร็วและลงรายละเอียดเยอะมาก! นั่นเป็นเพราะเขาสืบเรื่องดำรงกุลกรุ๊ปมาก่อนแล้ว และยังมีหลักฐานทุกอย่างอยู่ในมือด้วย!

เลอศิลป์อาจจะเริ่มวางแผนทุกอย่างนี้ตั้งแต่นาทีที่พิษเริ่มออกฤทธิ์กับรษิกา!

ขณะที่เจตนินวางแผนการชั่วร้ายทั้งหมดนี้ เลอศิลป์ก็ทำเหมือนกันเพื่อเป็นการแก้แค้น!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น เจตนินก็รู้สึกใจหาย ขณะที่เย็นวาบไปทั่วสันหลัง

ดูเหมือนว่าร่างกายของเขาถูกงูยักษ์รัดเอาไว้ เขาดิ้นรนเพื่อพยายามจะหายใจให้ออก

ไม่! ไม่นะ! มันยังไม่ถึงเวลาที่ฉันจะยอมรับความพ่ายแพ้!

ทักษะการแพทย์ของฉันแย่งั้นเหรอ?