หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 176

แม้ว่าจะงานยุ่งเพียงใด เลอศิลป์ก็มักจะไปปรากฏตัวอยู่ที่หน้าบ้านของรษิกาเป็นประจำทุกวัน

ในหัวของเขามีเพียงเหตุการณ์ที่รษิกาและรณภพพบกันฉายวนไปวนมาซ้ำๆ รวมถึงเหตุการณ์ที่เธอถามเขากลับอย่างฉุนเฉียวอีกด้วย

หลังจากที่พวกเขาทะเลาะกัน รษิกายังแนะนำอีกด้วยว่าให้พาไอรดากลับบ้านไปกับเขาด้วย ดังนั้นเลอศิลป์จึงทำได้แค่แอบมองพวกเขาทั้งสี่คนจากระยะไกลแทนที่จะเผยตัวให้รษิกาเห็น

ไอรดากลับมาร่าเริงมากขึ้นทุกๆ วัน เลอศิลป์คิดเองว่าน่าจะเป็นเพราะเธอรักรษิกา เขาไม่รู้ว่าไอรดากำลังเริ่มหัดพูดอยู่ตอนนี้

ขณะเดียวกันนั้นเอง อัญชสาก็ปรากฏตัวขึ้นที่ตึกของบริษัทฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปเมื่อถึงเวลาเลิกงาน

“ผมต้องขอโทษด้วยครับคุณอัญชสา แต่คุณเลอศิลป์เพิ่งจะกลับไปเองครับ” ครรชิตบอกเธอเมื่อเห็นเธอกดปุ่มในลิฟท์ที่ไปยังแผนกของผู้บริหาร ส่วนตัวเขาเองเพิ่งเลิกงาน

ได้ยินดังนั้นอัญชสาก็ขมวดคิ้ว “เขาไปไหน?”

ครรชิตยิ้มให้เธออย่างสุภาพ “ผมไม่ทราบตารางเวลาของเจ้านายหลังจากเลิกงานเลยครับ หากคุณสงสัย คุณน่าจะลองโทรถามเขาเองนะครับว่าเขาอยู่ที่ไหน”

เขาโค้งให้เธออย่างสุภาพและหันหลังจากไป

เมื่อประตูลิฟท์ปิดลงต่อหน้าเธอ อัญชสาก็กัดปากตัวเอง คลื่นแห่งความโกรธถาโถมซัดใส่เธอ

แม้ว่าเลอศิลป์จะทำให้เธออับอายขายหน้าและตกเป็นขี้ปากของคนในสังคมชั้นสูง เธอก็ยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ

สองสามวันมานี้เธอไม่เคยหยุดพยายามติดต่อเลอศิลป์เลย และคาดหวังว่าบางทีเขาอาจจะเปลี่ยนใจบ้าง

ถ้าเลอศิลป์เปลี่ยนใจและกำหนดวันแต่งงานกับเธอ ข่าวลือทั้งหลายเหล่านั้นก็จะสงบลง

นั่นเป็นทางเดียว ไม่มีทางอื่นให้เธอพลิกสถานการณ์ได้แล้วในตอนนี้

อัญชสารู้สึกผิดหวังอย่างมากหลังจากที่พยายามติดต่อเขาแต่กลับได้รับการปฏิบัติอย่างเย็นชา

หลังจากเหตุการณ์ในงานวันเกิดครั้งนั้น เลอศิลป์ไม่เคยมาปลอบโยนหรือขอโทษตระกูลภักดีสรวงเลย เขาเอาแต่วุ่นวายอยู่กับรษิกา