หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 177

ทั้งสามปรึกษากันสั้นๆ ก่อนที่จะตกลงกันว่าจะเชิญศศิตาและสามีของเธอมาทานมื้อเย็นกันที่ร้านริมชลธารในคืนนั้น

เมื่อศศิตาและเอกพลมาถึง ครอบครัวของอัญชสาก็รอกันอยู่พร้อมหน้าแล้วในห้องอาหารส่วนตัว อัญชสาก้มหน้าต่ำให้ดูเหมือนว่าเธอกำลังสิ้นหวัง ขณะที่พ่อแม่ของเธอมีสีหน้าแสดงความไม่พอใจ

เมื่อพวกเขาเข้ามาในห้อง อัญชสาก็เงยหน้าขึ้นและยิ้มแย้ม “สวัสดีค่ะคุณศศิตาและคุณเอกพล”

รอยยิ้มของเธอหายวับไปทันทีที่เธอนึกขึ้นได้ว่าเธอต้องทำเป็นเจ็บแค้นใจอยู่

“อัญชสา เกิดอะไรขึ้น? มีใครรังแกอะไรหนูงั้นเหรอ? บอกฉันมาสิ” ศศิตาเอ่ยถามขึ้นอย่างงุนงง

เสียงของจันทราดังขึ้นมา “ลูกสาวฉันรู้สึกไม่ดีเพราะข่าวลือที่แพร่อยู่ตอนนี้น่ะ เขาซุบซิบกันว่าเธอเป็นพวกชอบฉวยโอกาส เกาะผู้ชายรวย ทำเอาเธอร้องไห้มาสองสามวันแล้ว”

อัญชสารีบปฏิเสธในทันที “ไม่นะคะ หนูรู้ว่าเลอศิลป์ไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น หนูแค่ได้ยินข่าวลือแต่หนูก็ไม่ได้เก็บมาใส่ใจ…”

เธอพร่ำพูดออกมาขณะที่ตาเธอแดงก่ำ

จันทรามองเธอด้วยสายตาที่ยอมแพ้และเป็นกังวล “ลูกอยู่เคียงข้างเลอศิลป์มาตลอดหลายปี พวกเรารู้ว่าลูกรู้สึกยังไง แต่คนนอกที่เขาไม่รู้เรื่องนี่สิ ถ้าเลอศิลป์…”

เธอหยุดและพูดขึ้นอีกครั้งด้วยเสียงที่เบากว่าเดิม “ถ้าเลอศิลป์รักลูก เขาจะไม่ปล่อยให้ลูกต้องทุกข์ใจ เขาอาจไม่สนใจสภาพของลูกในตอนนี้ แต่แม่ไม่! ฟังแม่นะ ถึงเวลาที่ต้องเลิกกับเขาแล้ว”

ศศิตาและเอกภพได้ยินทุกอย่างที่พวกเขาพูดอย่างชัดเจน