หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1773

รษิกาเพลิดเพลินอยู่ตลอดเพราะอรอุษาสั่งแต่อาหารจานเด็ดของร้านนี้

แย่จังที่เธอไม่ได้อยู่ทานอาหารอร่อยๆ พวกนี้กับเรา

หลังมื้อเที่ยง เลอศิลป์ก็พารษิกาไปห้างและซื้อเสื้อผ้ากับรองเท้าให้เธอ

เขาเลือกชุดมามากมายด้วยความตื่นเต้นเพื่อให้เธอเลือก แววตาเขาเป็นประกายกับเสื้อผ้าใหม่ๆ แต่ละชุด

“ตัวนี้ดูดีมากเลยนะ! รู้สึกเหมือนชุดนี้ทำมาเพื่อคุณโดยเฉพาะเลย”

“ตัวนี้ก็เหมือนกัน! มันเข้ากับสัดส่วนคุณมาก”

“ใช่ ตัวนี้แหละดีเลย คุณดูเหมือนเพิ่งเรียนจบมาใหม่ๆ เลยนะ ดูสาวและสวยมาก ผมไม่ได้จะบอกว่าคุณแก่นะ แต่มันทำให้คุณสาวขึ้นกว่าเดิม!”

รษิกาไม่ได้นับแล้วว่าซื้อชุดมากี่ชุด แต่ท้ายที่สุดแล้ว เลอศิลป์ก็สั่งให้ร้านนำทุกอย่างที่พวกเขาซื้อไปส่งที่บ้านเพราะมันมากเกินกว่าจะถือไปเอง

เจ้าของร้านตอบรับตามนั้น โดยรู้ว่าไม่ใช่ทุกวันที่จะมีลูกค้ามาซื้อของเป็นแสนๆ ในคราวเดียว

หลังจากเลอศิลป์กลับไปแล้ว พนักงานขายก็บอกเจ้าของร้านว่าเขาคือผู้บริหารของฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป

เจ้าของร้านอารมณ์เสียมากที่พวกพนักงานไม่ได้บอกเขาก่อนหน้านี้ เพราะเขาคงจะเสนอการลดราคาให้เลอศิลป์ครึ่งหนึ่ง

เลอศิลป์ได้รับสายจากศศิตาขณะที่เขากำลังซื้อของอยู่ เธอสั่งให้เขามาที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์หลังใหญ่เมื่อมีเวลา เพราะเธอมีเรื่องบางอย่างต้องคุยกับเขา

“คุณพาฉันกลับบ้านก่อนก็ได้นะ” รษิกาแนะนำเมื่อเธอบังเอิญได้ยินบทสนทนาของพวกเขา

เธอตื่นเต้นเมื่อคิดว่าในที่สุดเลอศิลป์ก็ตัดสัมพันธ์กับรษิกาแล้ว และได้พบว่าลูกสะใภ้ของเธอเป็นคนที่ตรงตามมาตรฐานของเธอเอง

แม้ตระกูลลีลาพลจะไม่ได้มีอำนาจและอิทธิพลในระดับเดียวกันกับที่ตระกูลภักดีสรวงมี แต่พวกเขาก็ยังถือว่าเป็นตระกูลที่ทรงเกียรติ

เธอรู้สึกเหมือนถูกหักหลังเมื่อพบว่ามันเป็นเพียงอุบาย

อรอุษาคิดอะไรอยู่? ทำไมเธอถึงแกล้งแต่งงานกับลูกชายฉันเพื่อช่วยเหลือคนแปลกหน้า? นี่เธอโง่หรือเปล่า?

“แม่ มันไม่ใช่เรื่องตลกนะ เราทำทุกอย่างลงไปเพื่อช่วยรษิกา! ผมซึ้งใจมากที่อรอุษาช่วยเหลือผมคราวนี้ และผมก็คิดว่าจะแสดงการขอบคุณด้วยการทำธุรกิจกับตระกูลลีลาพล”

น้ำเสียงของเลอศิลป์เย็นชามากเมื่อเขาได้ยินว่าศศิตาไม่ใส่ใจเรื่องความเป็นความตายของรษิกามากแค่ไหน