หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1782

ไม่นานนัก เลอศิลป์ก็มารับเด็กๆที่โรงเรียน

ระหว่างทางกลับ ไอรดาเล่าให้พ่อของเธอฟังอย่างมีความสุขเรื่องที่คุณปู่คุณย่ามาหาที่โรงเรียน

เลอศิลป์ระแวงในทันทีและถามว่า “อชิ เบนนี่ ย่าเขาทำอะไรไม่ดีกับลูกหรือเปล่า? ย่าดุลูกไหม?”

อชิกับเบนนี่มองหน้ากันแล้วส่ายหน้าอย่างพร้อมเพรียง

พวกเขากลับพูดถึงเรื่องที่ปู่พวกเขาชื่นชมและยังเล่าถึงความรักที่พวกเขามีต่อผู้เป็นปู่อีกด้วย

“พ่อคะ คุณย่ายังไม่ยอมรับอชิกับเบนนี่เลย” ไอรดาเผย น้ำเสียงเธอมีแต่ความกังวล

เลอศิลป์จอดรถแล้วหันไปมองอชิกับเบนนี่ ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้พวกเขา

เด็กๆ คิดว่าจะถูกพ่อดุที่ไม่พูดความจริง

แต่เมื่อพวกเขาเข้าใกล้กัน แทนที่เลอศิลป์จะดุ เขากลับลูบหัวเด็กๆ เป็นการยืนยันกับพวกเขา

“ไม่ต้องห่วงหรอกนะ พ่อจะให้คุณย่ามาขอโทษลูกสองคนไม่ช้าก็เร็ว ดังนั้น ไม่ต้องถือสาอะไรเรื่องนี้เลย โอเคไหม?”

ตั้งแต่อายุยังน้อย พวกเขาก็ได้เรียนรู้ว่าจะเผยแต่ข่าวดี และเก็บข่าวร้ายเอาไว้กับตัว ฉันไม่รู้เลยว่าควรจะเบาใจหรือเป็นห่วงดี

เด็กชายทั้งสองรู้สึกได้ถึงความอบอุ่นของฝ่ามือพ่อ พวกเขามองหน้าและยิ้มให้กัน ในที่สุดพวกเขาก็เงยหน้ามาพยักหน้าตอบรับ

เมื่อพวกเขามาถึงบ้าน เลอศิลป์ก็บอกรษิกาว่าพ่อแม่ของเขาไปพบเด็กๆ ที่โรงเรียนก่อนหน้านี้

เรื่องนั้นทำให้รษิกาเป็นห่วงมาก และเธอก็รีบถามอชิกับเบนนี่อย่างละเอียด เธอมวนท้องไปด้วยความกังวลเมื่อคิดว่าศศิตาไปดูถูกลูกๆ ของเธออีกแล้ว

โชคดีที่ด้วยการให้กำลังใจและการยืนยันจากพ่อของเด็กๆ ทำให้พวกเขาไม่ได้ใส่ใจกับทัศนคติแย่ๆ ของผู้เป็นย่า ด้วยรู้ว่าเธอทำลงไปเช่นนั้นเนื่องมาจากความเข้าใจผิด