หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1797

คืนนั้นที่บ้าน รษิกาเพิ่งอาบน้ำให้เด็กๆ เสร็จ เมื่อเธอเล่านิทานก่อนนอนให้เด็กๆ ฟังเรียบร้อยแล้ว เธอก็ลงไปที่ชั้นล่าง

เลอศิลป์ยังคงยุ่งอยู่กับการทำงานที่ชั้นล่าง มีบางอย่างที่แม้แต่ครรชิตก็จัดการไม่ได้ เช่นลูกค้าจากประเทศเอเปีย ที่จู่ๆ ก็มีคำถามมากมายขึ้นมา จากที่เห็น ลูกค้ายังต้องการจะยกเลิกความร่วมมือไปเลยด้วยซ้ำ

ไม่ว่าครรชิตพยายามเกลี้ยกล่อมลูกค้ามากแค่ไหน ก็เปล่าประโยชน์ ดังนั้น เลอศิลป์จึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องจัดการกับลูกค้าคนนั้นเอง

ที่ยิ่งแย่ไปกว่านั้น ลูกค้ารายดังกล่าวยังไม่ยอมรับสายโทรศัพท์เลย เขาจึงต้องติดต่อลูกค้าผ่านทางอีเมลเท่านั้น

รษิกากำลังจะเตือนให้เลอศิลป์พักผ่อนบ้าง แต่เธอก็เห็นว่าใบหน้าเขาแดงไปหมด

ไม่นะ! เขามีไข้!

รษิกาเดินไปหาเขาแล้วแตะหน้าผากชายหนุ่ม

แน่นอนว่า เขามีไข้ขึ้นสูงมาก

“คุณมีไข้นะ! หยุดทำงานก่อนเถอะ ให้ฉันดูคุณก่อนนะ” เขายังคงพิมพ์อยู่ รษิกาก็เลยต้องห้ามเขา

“จริงเหรอ? มิน่าล่ะ ผมถึงรู้สึกร้อน” เลอศิลป์ไม่รู้สึกถึงอุณหภูมิที่เพิ่มสูงขึ้นและยังคงมีทีท่าเฉยๆ อยู่

ในทางกลับกัน รษิกาก็เป็นห่วงมาก “ให้ฉันตรวจอุณหภูมิคุณดูเถอะ ตอนนี้ดื่มน้ำก่อน ทำไมคุณเหงื่อไม่ออกเลยล่ะ?”

เธอดูปรอทวัดไข้และเห็นว่าอุณหภูมิของเขาอยู่ที่สามสิบแปดจุดห้าองศาเซลเซียส

เขามีไข้สูงมาก

ถ้าเขาเป็นเด็ก เขาคงมีอาการแย่มากไปแล้ว

“พอเถอะ หยุดทำงานได้แล้ว คุณคงเป็นไข้จากที่พิพิธภัณฑ์สัตว์ทะเล คุณกลืนน้ำลงไปหรือเปล่าตอนกระโดดลงไปในสระ?” รษิกาถาม เมื่อเธอเห็นว่าเลอศิลป์ส่งอีเมลไปแล้ว เธอก็ปิดแล็ปท็อปของเขา

หลังจากนั้น เธอก็แปลงร่างเป็นหมอและเริ่มดูแลเขาทันที

ไม่ใช่แค่เธอจะให้เขาดื่มน้ำให้มากเท่านั้น แต่เธอยังให้ยาฆ่าเชื้อกับเขาด้วย เพราะเลอศิลป์คงจะไปสัมผัสกับเชื้อแบคทีเรียในน้ำมาแน่ๆ