หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 181

เมื่อได้ยินเสียงผู้ประกาศข่าวดังแว่วมาจากโทรทัศน์ เลอศิลป์ก็รู้เลยว่ารษิกาน่าจะได้ยินข่าวการหมั้นของเขาแล้ว เขาค่อยๆ มองดูเธอดีๆ ก่อนจะเห็นว่าเธอดูนิ่งสงบมาก

หลังจากนั้นไม่นานเขาก็พูดออกมาทำลายความเงียบ “ผมมาหาไอวี่ เธอเป็นยังไงบ้าง?”

รษิกาก้าวถอยออกจากประตูเพื่อให้เขาเดินเข้ามาในบ้าน “เธออยู่ข้างบน แต่ฉันอาจจะต้องคุยเรื่องไอวี่กับคุณสักหน่อยแล้วล่ะ”

พวกเขาค่อยๆ เดินเข้าไปในห้องนั่งเล่น รษิกาทำท่าบอกให้เลอศิลป์นั่งลงบนโซฟา ส่วนเธอก็นั่งลงบนโซฟาเดี่ยวที่ตั้งอยู่ข้างๆ เช่นเดียวกัน

คติยาเดินเอากาแฟมาให้พวกเขาและออกไปจากห้องอย่างเงียบๆ เพราะรู้ว่าพวกเขามีเรื่องที่ต้องคุยกัน

“มีอะไรเหรอ?” หัวใจของเลอศิลป์ตกลงไปที่ตาตุ่มเมื่อเขาเห็นท่าทีของเธอ

รษิกาเริ่มพูดออกมาด้วยความใจเย็น “ฉันยอมให้ไอวี่อยู่ที่นี่ชั่วคราวก็เพราะอาการของเธอในตอนนั้น แต่เมื่อไม่กี่วันมานี้เธอทำได้ดีมาก เธอเริ่มพูดคุยมากขึ้นกว่าเดิมด้วย เทียบกับเมื่อก่อนแล้วเธอพัฒนาขึ้นมามากเลย เพราะฉะนั้นฉันว่าไอวี่ก็คงไม่จำเป็นต้องอยู่ที่นี่อีกต่อไปแล้วล่ะ”

เธอพยายามพูดเป็นนัยๆ เพื่อให้เขาพาไอรดากลับบ้าน

สีหน้าของเลอศิลป์ตึงเครียดขึ้น “เพราะว่าเธออาการดีขึ้นเมื่ออยู่ที่นี่ เธอก็อาจจะฟื้นตัวได้อย่างสมบูรณ์ถ้าอยู่ที่นี่ต่อ ถ้าเกิดว่ามันไม่เป็นการรบกวนคุณ…”

รษิการีบพูดแทรกอย่างรวดเร็ว “ฉันขอโทษนะ แต่ไอวี่เป็นลูกสาวของคุณ ฉันเชื่อว่าเธอจะดีขึ้นเร็วกว่าถ้าอยู่กับคุณ อีกอย่าง ฉันก็เป็นแค่คนแปลกหน้าสำหรับเธอน่ะ”

เธอตัดสินใจด้วยความรวดเร็วเมื่อรู้ว่าเลอศิลป์มาถึงที่นี่

เลอศิลป์กำลังจะแต่งงานกับอัญชสาแล้ว ถ้าไอวี่ยังอยู่ที่นี่ต่อ เขาก็ต้องมาที่นี่บ่อยขึ้น ซึ่งมันไม่ถูกต้องเอาเสียเลย ยิ่งออกห่างจากเขาได้มากเท่าไรก็ยิ่งส่งผลดีต่อครอบครัวเธอในอนาคตมากเท่านั้น

เมื่อรู้ถึงเจตนารมณ์ที่แน่วแน่ของเธอ เลอศิลป์จึงขมวดคิ้วขึ้น “ไหนคุณบอกว่าเด็กๆ นั้นไร้เดียงสาไง?”

รษิกาตอบกลับไปว่า “ฉันไม่ได้ห้ามไม่ให้อชิและเบนนี่เป็นเพื่อนกับไอวี่สักหน่อย แล้วพวกเขาก็ยินดีเล่นกับไอวี่ได้ตลอดเวลานะ”

ไม่ว่าจะยังไงฉันก็จะพยายามหลีกเลี่ยงเลอศิลป์ให้ได้