หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 182

ความเงียบปกคลุมไปชั่วขณะ แต่แล้วเลอศิลป์ก็ทำลายมันลงด้วยการพูดออกมาว่า “งั้นก็ตามใจคุณ”

รษิกาพยักหน้าตอบรับพร้อมกับเดินขึ้นไปหาไอรดาข้างบน

ขณะเดียวกันเด็กทั้งสามคนกำลังเล่นกันอยู่ในห้องของอชิและเบนนี่ ทว่าพวกเขาอารมณ์เสียกันหมดและบรรยากาศภายในห้องก็มีแต่ความตึงเครียด

อชิและเบนนี่กำลังเล่นอยู่กับหุ่นยนต์ของตัวเอง ขณะที่ไอรดาก็ซุกหน้าอยู่กับท้องของตุ๊กตา ทั้งสามคนจมดิ่งอยู่ภายในโลกของตัวเอง

เมื่อได้ยินเสียงเปิดประตู เด็กๆ ทั้งสามก็พุ่งความสนใจมองไปที่ประตูเป็นตาเดียว

รษิกามีท่าทีอ่อนโยนขึ้นเมื่อเธอมองสบตาที่ไร้เดียงสาของพวกเขา ถึงกระนั้นเธอก็นึกถึงชายคนที่รอเธออยู่ข้างล่างพร้อมทั้งตัดสินใจพูดอย่างใจเย็นออกมา “ไอวี่ พ่อมารับเธอแล้วจ้ะ”

เด็กทั้งสามคนตกใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น

โดยเฉพาะไอรดา ดวงตาของเธอส่องประกายไปด้วยความสับสนงุนงงในขณะที่เธอกอดตุ๊กตาของเธอไว้นิ่งไม่ขยับไปไหน

รษิกามองไปที่ไอรดาอีกครั้งก่อนที่เธอจะพูดซ้ำๆ อย่างจริงจังว่า “พ่อของเธอรออยู่ข้างล่าง รีบไปได้แล้ว”

หลังจากที่พูดออกมาหมดแล้ว รษิกาก็เดินไปอยู่ข้างๆ และยืนรอเงียบๆ ที่ประตู

“คุณรษิกา…” ไอรดาพึมพำขึ้น เสียงของเธอบ่งบอกได้ชัดเจนว่าเธอค่อนข้างกลัวและไม่อยากออกไปจากที่นี่เป็นอย่างมาก

รษิกาบังคับตัวเองให้ละสายตาจากใบหน้าของเด็กน้อยคนนี้ เธอไม่กล้าพูดอะไรเพราะกังวลว่าเธอจะหลุดขอให้เด็กอยู่ต่อในวินาทีที่ริมฝีปากของเธอขยับ

เวลาผ่านไปชั่วครู่ในที่สุดเด็กน้อยก็ยอมเดินไปตรงประตู

รษิกาอดไม่ได้ที่จะลูบผมเธอ จากนั้นก็จับมือเธอไว้แล้วเดินลงบันไดพร้อมกัน

ตอนนั้นเลอศิลป์ลุกขึ้นจากโซฟาพร้อมกับเอามือข้างหนึ่งล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง เขายืนอยู่กลางห้องนั่งเล่น และดูเหมือนพร้อมจะพาไอรดาออกไปจากบ้านหลังนี้ทันทีที่เจอหน้ากัน

รษิกาจับมือของไอรดาไว้แน่นจนเธอก้าวออกไปนอกบ้าน หลังจากนั้นเธอก็พูดออกมาด้วยน้ำเสียงที่นุ่มนวลว่า “ไปเถอะจ้ะสาวน้อย”

พูดจบเธอก็ปล่อยมือไอรดา