หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1811

อรอุษาสับสนไปนิดหน่อย คุณนายศศิตามักจะมีท่าทีและมารยาทเฉพาะตัวอยู่เสมอ มันไม่ค่อยสุภาพไปหน่อยเหรอที่มาส์กหน้าขณะที่รับแขกแบบนี้?

เมื่อทบทวนดูอีกที เธอก็คิดไปว่าศศิตาไม่ได้แสดงกิริยาสุภาพและเหมาะสมต่อหน้าเธอก็เพราะศศิตาอยากจะสนิทกับเธอให้มากขึ้นเท่านั้นเอง

พอนึกถึงเอกพลที่อยู่ข้างๆ เธอ อรอุษาก็หัวเราะออกมาทันทีและกล่าวว่า “คุณเอกพลคะ มีผลไม้อร่อยๆ และของอื่นๆ ที่ฉันนำมาให้ด้วยนะคะ เดี๋ยวฉันไปล้างให้ค่ะ!”

เอกพลโบกมือปฏิเสธ เขาบอกอรอุษาว่าไม่จำเป็นและเขาจะเอาไปล้างเองแทน

ขณะที่เขาหันหลังกลับไป เขาก็นึกอะไรบางอย่างออก งั้นผู้หญิงคนนี้ก็จงใจใช้ข้ออ้างนี้ให้ฉันออกไปสินะ เธออยากจะบอกอะไรศศิตาอีก? หวังว่าศศิตาจะไม่ตัดสินใจผิดแล้วทำเรื่องพลาดเหมือนที่เคยทำตอนอัญชสานะ

หลังจากมองดูเอกพลเดินเข้าไปในครัว อรอุษาก็หันมามองศศิตาพลางยิ้ม

แรงกระตุ้นของอรอุษาที่เดินทางมาเยี่ยมนั้นเรียบง่ายมาก คือเพื่อให้ศศิตาช่วยสร้างโอกาสให้เลอศิลป์ได้ใช้เวลาร่วมกันกับเธอ

เพราะเหตุนั้น เธอจึงเห็นข้ออ้างที่แสนสมบูรณ์แบบ

“คุณนายศศิตา ฉันรู้ข่าวมาวันนี้ค่ะ คุณวิชัย อาจารย์ใหญ่ที่โรงเรียนมัธยมของฉันกับเลอศิลป์ล้มป่วย คงจะเป็นมะเร็งหรืออะไรสักอย่าง เขาเป็นคนดีมากเลยนะคะ แต่น่าสงสารที่เขายากจนและไม่มีเงินเก็บมากเพียงพอ เขาก็เลยได้รับการรักษาช้าไปในตอนนี้ คุณช่วยอธิบายสถานการณ์นี้กับเลอศิลป์ทีได้ไหมคะ? ฉันคิดว่าจะขอให้เขาไปเยี่ยมคุณวิชัยพร้อมกันกับฉัน และบริจาคเงินให้เขาเอาไปรักษาตัวสักหน่อย” อรอุษาอธิบายช้าๆ

เธอเชื่อว่าศศิตาฉลาดพอที่จะรู้นัยยะที่เธอต้องการจะสื่อและเข้าใจสิ่งที่เธอพยายามจะบอก

จะพูดอีกอย่างก็คือ เธอต้องการใช้เวลาและทำอะไรร่วมกันกับเลอศิลป์ หากเป็นเช่นนั้น มันจะทำให้พวกเขาได้ใกล้ชิดกันและสร้างความสัมพันธ์ที่แน่นแฟ้นมากขึ้น

ด้วยเหตุผลนั้น เธอไม่กังวลว่าศศิตาจะปฏิเสธมากเท่าไรนัก

“งั้นเหรอ? เธอก็ควรช่วยเขาอยู่แล้วนะ แต่ว่าอรอุษา ฉันกำลังยุ่งอยู่กับการตรวจสุขภาพในช่วงนี้ เลอศิลป์ก็อาจจะยุ่งกับเรื่องงานอยู่เหมือนกัน ส่วนเรื่องนี้ เธอก็ไปหาเขาแล้วถามเขาเองก็ได้นะ ฉันเชื่อว่าเขาจะหาเวลาไปได้”

คำตอบของศศิตาทำให้อรอุษาใจเสีย

มันเป็นการปฏิเสธกลายๆ ไม่ใช่แค่ศศิตาจะแสดงความเห็นด้วยกับความคิดของอรอุษาเท่านั้น แต่ศศิตายังไม่มีเจตนาที่จะช่วยเธอเอาข้อความนี้ไปบอกเขาด้วย

ลึกๆ แล้ว เธอยังคงครุ่นคิดถึงคำตอบของศศิตา ท่าทีของเธอดูเปลี่ยนไป… เธอไม่กระตือรือร้นเหมือนที่เคยเป็นมาก่อนหน้านี้เลย…

ถ้าฉันไม่สนับสนุนอัญชสาอย่างไร้เหตุผลในตอนนั้น เธอก็คงจะไม่ทำผิดพลาดซ้ำแล้วซ้ำอีกใช่ไหม? เธออาจจะตั้งสติได้ทันเวลา? บางทีตระกูลภักดีสรวงก็คงจะไม่ตกต่ำลงไปถ้ามันเป็นแบบนั้น

ความคิดที่ผุดขึ้นมานั้นทำให้ความรู้สึกผิดก่อตัวขึ้นมาในใจศศิตาอย่างมากมาย เธอจ้องมองเอกพลแล้วถามว่า “คุณเอกพล ฉันผิดปกติทางจิตไปจริงๆ ใช่ไหม? ฉันกำลังคิดว่าจะเปลี่ยนความเชื่อของตัวเอง คุณคิดว่ายังไง?”

“มันก็ฟังดูดีนะที่คุณจะกลับตัวกลับใจ คงจะดีขึ้นถ้าเปลี่ยนศาสนาไปด้วย ตราบใดที่คุณจริงใจ มันก็ไม่สายเกินไปหรอก!”

เอกพลหยิบผลไม้ขึ้นมาหนึ่งชิ้นแล้วป้อนให้ศศิตา

แม้ว่ามาส์กจะยังคงอยู่บนหน้าของเธอ ศศิตาก็ไม่สามารถระงับอารมณ์ตัวเองได้อีกต่อไปแล้ว และน้ำตาก็ไหลลงมาอาบแก้มเธออย่างควบคุมไม่ได้

จากมุมมองของเธอ เอกพลดูแลเธอมาเป็นอย่างดี และยังแสดงความรักต่อเธออย่างมากมาย นั่นทำให้นิสัยของเธอเริ่มสุดขั้วไปเรื่อยๆ

น่าเศร้าที่เธอไม่รู้ว่าจะทะนุถนอมความรักและความเอาใจใส่ที่เอกพลมอบให้เธออย่างไรดี