หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1827

รษิกาจะไปโกรธพวกเขาได้อย่างไร? เธอย่อตัวลงมาแล้วจูบเด็กๆ ด้วยความชื่นชม

ตอนนั้นเองที่ศศิตากับเอกพลเดินเข้ามา

ทั้งสองคนแต่งกายอย่างเป็นทางการ เอกพลอยู่ในชุดสูท และศศิตาก็สวมชุดราตรียาว

“รษิกา นี่คือสิ่งที่ตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์ติดค้างเธออยู่ เลอศิลป์ควรจะขอเธอแต่งงาน และเราควรจะจัดงานไปตามขั้นตอนที่เหมาะสม เรายินดีมากนะที่เธอตอบรับคำขอของเลอศิลป์แล้ว”

เอกพลยิ้มกว้าง เราจะทำผิดต่อลูกสะใภ้ที่แสนวิเศษอย่างเธอไม่ได้อีกต่อไปแล้ว

สีหน้าของศศิตาเจือไปด้วยความกระอักกระอ่วนใจ แต่เธอก็ยังเดินเข้าไปหารษิกาและมองหญิงสาวด้วยความรู้สึกผิด “รษิกา ฉันขอโทษกับสิ่งที่เกิดขึ้นมาก่อนหน้านี้ ฉันทำผิดพลาดไปมาก ฉันหวังว่าเธอจะให้อภัยฉันกับเรื่องราวเลวร้ายที่ฉันทำไป และให้โอกาสฉันได้ชดใช้ความผิดเหล่านั้น ตอนนี้ฉันมีความสุขมากจริงๆ ฉันดีใจนะที่เธอตกลงแต่งงานกับเลอศิลป์”

รษิกายังอยู่ในภวังค์แห่งความสุขจนไม่รู้สึกโกรธเคืองศศิตาเลย

ระหว่างนั้น เลอศิลป์ก็พยักหน้าให้กับคำขอของพ่อ “ไม่มีทางที่เราจะข้ามเรื่องการถ่ายรูปแต่งงาน งานแต่ง และฮันนีมูนไปได้หรอกครับ”

เมธินีเข้ามาแทรกแล้วพูดว่า “แน่ล่ะ ตระกูลฟ้าศิริสวัสดิ์มีเงินตั้งมากมาย ดังนั้นคุณจะต้องให้สิ่งที่ดีที่สุดกับรษิกานะ เข้าใจไหม?”

เลอศิลป์พยักหน้าอย่างว่าง่าย

คำขอแต่งงานอย่างกะทันหันเช่นนั้นทำให้รษิการู้สึกปลอดภัย

กิจกรรมในคืนนั้นทำให้รษิกาหลับลึกไปในยามค่ำคืนหลังจากนั้น

ในความฝัน เธอฝันว่าตั้งครรภ์อีกครั้งหนึ่ง เธอมองไม่เห็นหน้าตาของลูกคนที่สี่ แต่เสียงเล็กๆ ของเด็กน้อยก็ดังอยู่ตลอดว่า “แม่ เร็วเข้า! อยากเล่นกับน้องแล้ว!”

ต่างจากรษิกา ฝนทิพย์นั้นกำลังมีค่ำคืนที่ย่ำแย่

หลังจากเก็บของออกมาแล้วตรงไปยังบ้านของชโยดม เธอก็รอชโยดมอยู่ แต่ไม่ว่าจะรอนานแค่ไหน เขาก็ไม่ปรากฏตัวขึ้นมาเลย

การทะเลาะกันของเธอและพี่ชาย กอปรกับความขัดแย้งกับพ่อแม่ของเธอทำให้เธอเสียสติไป