หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1858

รษิกาตรวจดูอยู่อีกพักหนึ่ง ตอนนั้นเอง เลอศิลป์ก็โทรมาหาเธอ

เธอเดินออกมาจากห้องทำงานและเล่าสถานการณ์ทั้งหมดให้เขาฟัง

“ตอนนี้ คุณเรขาอยู่ในสภาวะวิกฤติ ดังนั้นฉันอาจจะต้องอยู่ที่นี่ในคืนนี้ ฉันต้องระบุปัญหาให้ได้โดยเร็วที่สุด และต้องหาทางแก้ไขเพื่อจะช่วยเธอไว้ให้ได้” รษิกาพูดอย่างจริงจัง

“โอเค ถ้าคุณต้องการอะไรก็บอกผมมาได้ทันทีเลยนะ ไม่ต้องห่วงเด็กๆ ผมจะดูแลพวกเขาเป็นอย่างดี คุณควรจะดูแลตัวเองด้วยนะ”

ไม่ว่าอย่างไร เลอศิลป์ก็จะให้การสนับสนุนรษิกาอย่างมั่นคง คำพูดของเขาทำให้รษิกาอบอุ่นใจ และเธอก็เข้าไปในห้องทำงานอีกครั้งด้วยพลังที่เพิ่มมากขึ้น

เมธินีไม่ได้ดูรายงานแล้ว เธอกำลังจ้องมองภาพของเธอกับเรขาในโทรศัพท์ของเธอ เมธินีดูเลื่อนลอยอย่างมาก

ก่อนที่รษิกาจะทันได้พูดอะไร น้ำตาของเมธินีก็ไหลออกมา

“รษิกา ฉันมันไร้ประโยชน์จริงๆ ฉันหาทางช่วยแม่ฉันไม่ได้เลย ฉันมันแย่มาก!”

ขณะที่เมธินีโทษตัวเองอย่างรุนแรงอยู่นั้น น้ำตาก็ไหลอาบแก้มเธอ ในไม่ช้า เธอก็สะอื้นไห้

รษิกาคิดคำปลอบโยนที่ดีกว่าไม่ออก เธอจึงกอดเมธินีเอาไว้แน่นพลางมีน้ำตารื้นขึ้นมา

“รษิกา แม่ฉันต้องทรมานมามาก อีตานั่นทิ้งเราสองคนไปและไม่สนใจเรามามากกว่ายี่สิบปี นอกจากจะให้เงินเราแล้ว เขาก็ไม่เคยมาหาเราเลย ฉันไม่เข้าใจว่าทำไมแม่ของฉันถึงยังรอเขาอย่างโง่เขลาอยู่ ไม่มีทางที่เขาจะเปลี่ยนใจได้หรอก เขาคือผู้ชายที่น่ารังเกียจที่สุดในโลกนี้”