หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1859

กลางดึกคืนนั้น กลุ่มศัลยแพทย์ที่ตื่นตัวเต็มที่ต่างก็มายืนเรียงแถวอยู่ด้านนอกห้องผ่าตัด

แม้ว่าไม่มีใครบ่นเรื่องต้องทำงานล่วงเวลา แต่รษิกากลับรู้สึกไม่สบายใจ เธอไม่เพียงแต่ประกาศว่าจะได้รับค่าล่วงเวลาสามเท่าในคืนนั้นและโบนัสเพิ่มเติมเท่านั้น แต่เธอยังสั่งอาหารมากมายมาให้พวกเขาอีกด้วย

ระหว่างนั้น เมธินีจัดให้เรขานอนคว่ำแล้วเริ่มทำการสแกนซีที

ไม่นานนัก เธอก็ส่งภาพซีทีมาให้รษิกา

เลอศิลป์มาถึงในตอนนี้พร้อมกับตำราเทคนิคการฝังเข็มเซรูเลียนในมือเขา

“ไม่ต้องห่วงนะ ผมขอให้แม่กับพ่อมาที่บ้านเราและดูแลเด็กๆ แทน ผมจะอยู่กับคุณในคืนนี้ คุณคงเหนื่อยมาก เดี๋ยวผมไปชงกาแฟมาให้”

การมาของเลอศิลป์ทำให้รษิกามั่นใจยิ่งขึ้น เธอรู้สึกสบายใจขึ้นมา และเธอก็สามารถตั้งสมาธิได้ดีขึ้นด้วย

หลังจากชงกาแฟแล้ว เลอศิลป์ก็คนกาแฟให้มันเย็นลง

แต่ความสนใจของรษิกานั้นมุ่งตรงอยู่กับภาพซีที และภาพนั้นที่สแกนมาจากด้านหลังของคนไข้ก็ชัดเจนกว่ามาก

ตามที่รษิกาคาดไว้ มีบางอย่างผิดปกติกับรอยนั้น

มันไม่ใช่รอยธรรมดาๆ รษิกานำภาพที่สแกนจากมุมต่างๆ มาประกอบเข้าด้วยกัน และในที่สุดก็ระบุว่ามันเป็นรูปสี่เหลี่ยมผืนผ้าขนาดเล็ก

“เป็นไปตามที่คิดเลย มันคือเนื้องอก” ทั้งที่เจอต้นเหตุของปัญหาแล้ว แต่รษิกาก็ยังไม่ได้ดีใจ

เนื้องอกนั้นอยู่ตรงบริเวณหลอดเลือดแดงใหญ่ ซึ่งแพทย์ส่วนใหญ่ไม่กล้าทำการผ่าตัด

นั่นเป็นเพราะไม่ว่าแพทย์จะระมัดระวังและเอาใจใส่เพียงใด หลอดเลือดของผู้ป่วยก็มีโอกาสแตกได้สูง ส่งผลให้เสียเลือดมาก

ใบหน้าของรษิกามีแววเคร่งขรึม กาแฟที่เลอศิลป์ส่งให้เธอก็ยังอยู่ในมือ แต่เธอลืมมันไปแล้ว