หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1860

ศัลยแพทย์หัวใจทุกคนที่ต้องผ่าตัดเปิดหลังของคนไข้มีความเสี่ยงอย่างยิ่ง

ส่วนการผ่าตัดหลอดเลือดแดงใหญ่ที่ต้องเอาเนื้องอกเล็กๆ ออก ศัลยแพทย์ที่อยู่ที่นั่นต้องคิดก่อนว่าพวกเขามีจิตใจที่เข้มแข็งและทักษะที่จำเป็นสำหรับการผ่าตัดหรือไม่

เมื่อรษิกามาถึงห้องผ่าตัดและบอกแผนให้ทุกคนทราบ ทุกคนก็มีสีหน้าเคร่งขรึม

“คุณหมอรษิกา มันเป็นไปได้จริงๆ เหรอ? เคสแบบนี้เรามักจะแนะนำให้คนไข้ยึดติดกับการรักษาแบบประคับประคองระบบและอวัยวะ”

“จริงด้วย มันยากมาก จะเป็นยังไงถ้ามีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้น? คุณหมอรษิกา นี่คือแม่ของคุณหมอเมธินีนะครับ ความกดดันที่คุณรู้สึกมันต้องหนักหนามาก โปรดพิจารณาดูดีๆ ก่อนเถอะ!”

“มันคงไม่อยากเกินไปหากเราพยายามช่วยสนับสนุน แต่เราควรจะรู้ไว้นะครับว่าในประเทศของเรามีแพทย์ไม่มากนักที่สามารถทำการผ่าตัดดังกล่าวได้”

รษิกาไม่สะทกสะท้ายขณะที่แพทย์เหล่านั้นพูดคุยกัน แววตาที่ร้อนแรงของเธอค่อยๆ นิ่งลงเมื่อเธอพบกับความสงบภายในตัวเอง

จิตใจที่แจ่มใสและสมาธิเป็นสิ่งสำคัญสำหรับการผ่าตัด

แทนที่จะหักล้างข้อสงสัยของแพทย์ เธอกลับปลอบใจพวกเขาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน “ไม่ต้องกังวลนะทุกคน อย่าลืมว่าฉันคือหมอรษิกา ซึ่งเชี่ยวชาญด้านการแพทย์โบราณด้วย!”

เช่นนั้นแล้ว เธอก็แบมือออกมาให้พวกเขาเห็นเข็มก่อนที่จะรีบเก็บกลับไป

ตอนนั้น เธอดูเหมือนผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์

รษิกาไม่ได้เสแสร้งแกล้งทำ เธอแค่อยากจะทำให้แพทย์เหล่านั้นเบาใจเพื่อจะเลี่ยงไม่ให้เกิดความผิดพลาดใดๆ ระหว่างการผ่าตัด

“พาคนไข้เข้าไปในห้องผ่าตัด” เธอกล่าวกับพยาบาล “ทุกคนคะ ถึงเวลาเตรียมการผ่าตัดแล้ว อย่าคิดเรื่องอื่นใด แค่ตั้งสมาธิในการพยายามทำให้ดีที่สุดก็พอ!”

หลังจากที่ได้รับคำสั่งจากรษิกา ห้องผ่าตัดก็เริ่มพลุกพล่านไปด้วยกิจกรรมต่างๆ ไฟทุกดวงเปิดขึ้น และแพทย์ก็เปลี่ยนชุดเป็นชุดผ่าตัด

ก่อนจะเข้าไปในห้องผ่าตัด รษิกาเหลือบมองไปยังปลายทางเดินเป็นครั้งสุดท้าย เมธินีไม่ได้ออกมา รษิกาคิดว่าเธอหวาดกลัวที่จะเผชิญกับความจริง

การผ่าตัดเริ่มต้นขึ้น

เวลาผ่านไป ในไม่ช้าก็กินเวลาไปสองชั่วโมงแล้ว

ในที่สุดเมธินีก็รับไม่ไหว เธอออกมาจากห้องทำงานผู้อำนวยการ การกระทำที่ปุบปับของเธอทำให้เลอศิลป์ไม่ทันตั้งตัว แต่เขาก็รีบตามเธอไปอย่างรวดเร็ว

เมื่อพวกเขามาถึงห้องผ่าตัด เลอศิลป์ก็ยืนขวางเมธินีอยู่