หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1891

เมื่อเห็นว่าเธอเอาแต่สะอื้น เลอศิลป์เองก็เงียบไปเหมือนกัน

ท้ายที่สุดแล้ว อรอุษาก็ฝืนใจให้หยุดร้องไห้ เพราะเธอไม่อยากให้เลอศิลป์คิดว่าเธอพยายามเรียกความสงสารผ่านน้ำตาของเธอเอง

ดังนั้น เธอจึงสารภาพในสิ่งที่เธอทำ ฉันน่าจะรู้ตั้งแต่ตอนที่ได้เจอกฤษณาแล้ว ถ้าฉันเลือกที่จะเปิดเผยความจริงที่ว่ากฤษณาคืออัญชสาและบอกเลอศิลป์เกี่ยวกับเรื่องนี้ ทุกอย่างก็คงจะแตกต่างไปจากเดิม แต่ตอนนี้มันสายเกินไปแล้ว ฉันไม่เข้าใจเลย ทำไมเลอศิลป์ถึงมาอยู่ในห้องของกฤษณาล่ะ? เลอศิลป์รู้เรื่องนี้ได้ยังไง? แล้วเขาเปลี่ยนสถานการณ์ทั้งหมดได้ยังไง? ท้ายที่สุดแล้ว ฉันใส่สารอันตรายลงในผลิตภัณฑ์ทั้งหมด ฉันใช้เวลาและความพยายามมากมายในการทำให้สำเร็จ

“คุณรู้เรื่องนี้ตั้งแต่เมื่อไร? ฉันอยากรู้คำตอบจริงๆ คุณรู้ได้ยังไง? แล้วคุณจำสินค้าที่ปนเปื้อนได้ด้วยเหรอ?” อรอุษารู้ว่ามันคือจุดจบของเธอแล้ว จึงแค่อยากรู้ว่าอะไรที่ทำให้เธอล้มเหลว

“อรอุษา คุณได้คิดถึงผลที่จะตามมาไหม? คุณทำจริงๆ ไม่ใช่เหรอ? รษิกาคือเป้าหมายของคุณใช่หรือเปล่า? คุณต้องการทำร้ายเธอใช่ไหม? คุณวางแผนเรื่องทั้งหมดนี่มาตั้งแต่ต้นเลยเหรอ? ตั้งแต่คุณเสนอโครงการนี้ถูกไหม?” เลอศิลป์ถามแทนที่จะตอบคำถามของเธอ

น้ำเสียงของเขาเย็นชามากจนดูเหมือนเขากำลังคุยกับคนแปลกหน้า

ในตอนนั้น อรอุษาก็หมดหวังแล้ว เพราะเธอรู้ว่าความประทับใจที่เลอศิลป์มีต่อเธอนั้นไม่อาจกอบกู้กลับคืนมาได้

นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเธอจึงตัดสินใจยอมรับทุกอย่าง

“อรอุษา ผมตรวจดูสิ่งที่อัญชสาทำในฮาเวนมาแล้ว ตอนแรก ผมคิดว่าเธอจะกลับใจและเริ่มชีวิตใหม่หลังจากเปลี่ยนตัวตนมาเป็นกฤษณา แต่ว่าเธอก็ยังตั้งใจจะแก้แค้นรษิกาอยู่เหมือนเดิม ดังนั้น ผมก็เลยให้คนคอยจับตาดูเธอไว้ในทุกวินาทีตั้งแต่เธอข้ามพรมแดนมา ผมแค่ไม่ได้คิดเลยว่าคุณจะเป็นคนที่เธอมาร่วมมือด้วย!” เลอศิลป์ไม่สนใจคำถามของอรอุษาเพราะเขาไม่มีความอดทนมากพอจะตอบอีกต่อไป เราเป็นเพื่อนรักวัยเด็กกัน และครอบครัวเราก็รู้จักกันมาเป็นสิบๆ ปี บ้าจริง ฉันถึงกับละทิ้งจักรภพไปแล้วให้เธอมีโอกาสได้ร่วมงานกับรษิกา จักรภพมีความสามารถในการทำทุกอย่างที่เธอทำได้! แต่ตลอดเวลาที่ผ่านมานี้ เธอกลับวางแผนทำร้ายภรรยาของฉันเพื่อจะส่งภรรยาที่รักของฉันเข้าคุก! ไม่ว่าจะสนิทกันมากแค่ไหน มันก็จบลงแล้วเมื่อทุกอย่างเปิดเผยออกมาเช่นนี้