หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 1896

ท้ายที่สุดแล้ว รัชตะและมิ่งขวัญผู้เป็นพ่อแม่ของอรอุษาก็รีบไปที่อาคารนั้น

อรอุษาลงมาจากราวบันไดแล้วและกำลังนั่งยองๆ บนพื้นโดยเอามือโอบรอบขาของเธอ ท่าทางของเธอไม่มีร่องรอยของอารมณ์ใดๆ

ในที่สุด เธอก็พูดขึ้นหลังจากเวลาผ่านไปพอสมควร

“พ่อแม่ ฉันขอโทษที่ทำให้พ่อแม่ต้องกังวล ฉันไม่มีวันชดใช้ในสิ่งที่ฉันได้ทำลงไปในชีวิตนี้ได้เลย! ฉันไม่รู้เลยแม้แต่น้อยว่าจะกอบกู้ทุกสิ่งได้ยังไง แต่ฉันจะยังคงมีชีวิตอยู่ต่อไปและพยายามทำให้ทุกอย่างดีขึ้นทีละขั้นตอนตลอดชีวิตที่เหลือของฉัน”

รษิกาเอาชนะอรอุษาได้อย่างหมดจด

คำพูดของรษิกาเป็นเหมือนเสียงที่ปลุกอรอุษาให้ตื่นขึ้นมาเจอความจริง

การเพรียกหาความตายเป็นแค่การหนีจากความรับผิดชอบ ทางเดียวที่ฉันจะสื่อคำขอโทษอย่างจริงใจของฉันได้ก็คือการกระทำเท่านั้น

ครึ่งชั่วโมงต่อมา ผู้จัดการอาวุโสของฟลอร่าเวอบากรุ๊ปก็เรียกประชุมเพื่อเป็นการประกาศเรื่องที่อรอุษาลาออกจากตำแหน่งผู้บริหาร ดังนั้นแล้ว เธอก็ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องกับบริษัทอีกต่อไป

การลาออกจากบริษัทเป็นการตัดสินใจของอรอุษาเอง เพราะเธออับอายเกินกว่าจะอยู่ในบริษัทต่อไปได้

ต่อมา รษิกาได้ประกาศในฐานะกรรมการว่าหุ้นร้อยละสามสิบของอรอุษาจะลดลงเหลือร้อยละยี่สิบและโอนให้กับรัชตะ

เย็นวันนั้น อรอุษาไปสถานีตำรวจกับพ่อแม่ของเธอและสารภาพอาชญากรรมทั้งหมดที่เธอได้ก่อไว้

แม้เช่นนั้น ทนายของเธอยังคงพยายามแก้ต่างและต่อสู้เพื่อลดโทษของเธอ โดยเหตุผลแรกคือเธอพยายามก่ออาชญากรรมแต่ไม่ประสบผลสำเร็จ ประการที่สอง เธอยังไม่ได้ก่อให้เกิดอันตรายร้ายแรงใดๆ ต่อสังคม

ไม่นานนัก ตระกูลลีลาพลก็ออกแถลงการณ์ว่าพวกเขาจะบริจาคเงินสองร้อยล้านให้กับเหยื่อของเหตุเพลิงไหม้ โดยเงินจำนวนนี้จะนำไปใช้รักษาผู้ที่ใบหน้าถูกไฟลวกและเสียโฉม

เลอศิลป์และรษิกาไม่สนใจคำตัดสินขั้นสุดท้ายของคดีนี้เลย

ถึงกระนั้น รัชตะก็ยังโทรหาเลอศิลป์ในเวลาต่อมาเพื่อขอโทษและแจ้งให้เขาทราบว่าลูกสาวของเขาถูกกักตัวไว้ที่สถานีตำรวจ