หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 190

รษิกานอนหลับมาตลอดทาง

เธอไม่ตื่นเลยแม้พวกเขาจะถึงโรงพยาบาลแล้ว

เลอศิลป์ลังเลสักพักและตัดสินใจไม่ปลุกรษิกาขึ้นมา หลังจากสั่งให้คนขับเปิดประตูรถ เขาเอาเสื้อโค้ทคลุมรษิกาไว้และอุ้มเธอออกมาจากรถ

แผนกฉุกเฉินเป็นแผนกเดียวที่มีเจ้าหน้าที่อยู่เวรเนื่องจากพวกเขามาถึงกันดึกแล้ว

หลังจากลงทะเบียนที่เคาน์เตอร์เสร็จแล้ว เขาก็อุ้มรษิกาตรงไปที่แผนกฉุกเฉิน

รษิกาตื่นขึ้นมาเมื่อพวกเขาเข้าไปในแผนกนั้น ใช้เวลาสักพักหนึ่งเธอถึงจะรู้ว่าเธออยู่ในอ้อมแขนของเลอศิลป์ และมีหมอมองพวกเขาอยู่จากฝั่งตรงข้าม

สีหน้ารษิกาแดงซ่านขึ้นมาทันที แต่ไม่มีใครบอกได้ว่าเธอหน้าแดงเพราะพิษไข้ทำให้ใบหน้าของเธอแดงเช่นนั้นหรือเปล่า

“วางฉันลง!” เธอบอกเลอศิลป์ด้วยความอับอาย

เลอศิลป์ที่กำลังฟังหมออธิบายอาการของรษิกา ก็เห็นว่าเธอตื่นแล้วตอนที่ได้ยินเสียงของเธอ เขาเหลือบมองรษิกาแต่ก็ไม่ปล่อยเธอไป

รษิกาที่ได้ยินเสียงของหมอ เธอเงียบไม่พูดอะไรและคลุมตัวเองไว้ในเสื้อโค้ทเพื่อเลี่ยงความอับอาย

หน้าอกของเลอศิลป์อบอุ่นมากจนรษิกาเผลอหลับไปอีกครั้ง

เธอได้ยินเสียงหมอกับคำถามเลอศิลป์ไม่ชัดมากนัก เขาไม่จำเป็นต้องถามคำถามเหล่านั้นละเอียดมากก็ได้ ฉันรู้ดีว่าหมอจะบอกอะไรบ้าง

หลังจากปรึกษากับหมอเสร็จแล้ว เลอศิลป์ก็ปลุกเธอ

เขาวางเธอที่เตียงและพูดว่า “คุณจำเป็นต้องให้น้ำเกลือนะ คืนนี้คุณเลยต้องนอนที่โรงพยาบาล”

รษิกาที่ยังมึนหัวอยู่ได้พยักหน้าให้ เธอรอให้พยาบาลเสียบสายน้ำเกลือให้เธอก่อนที่จะนอนหลับนิ่งไปอีกครั้ง

เลอศิลป์นั่งข้างเตียง เขามองรษิกาที่ใบหน้าเล็กเท่าฝ่ามือ และท่าทีของเขาดูเศร้าหมองเล็กน้อย ฉันไม่ได้เจอเธอมาตั้งหกปี และดูเหมือนเธอจะลดน้ำหนักได้เยอะเลยทีเดียว แล้วตอนนี้เธอดูอ่อนแอมากเพราะอาการป่วย

ถึงแม้จะอุ้มรษิกาในอ้อมแขนและเดินนิดหน่อย เลอศิลป์ก็ไม่รู้สึกเหนื่อยเลยเพราะเธอตัวเบาเหมือนขนนก เธอได้ดูแลตัวเองบ้างไหมตลอดหกปีที่ผ่านมา? และเธอยังต้องเลี้ยงลูกอีกสองคนเองอีกด้วย…

รษิกาลืมตาตื่นขึ้นตอนกลางดึก เธอยังคงเวียนหัวเล็กน้อยและรู้สึกเหมือนหลงๆ ลืมๆ นิดหน่อย ทุกอย่างที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้เหมือนเป็นความฝันสำหรับเธอ ทำไมเขาถึงดูแลฉันดีขนาดนี้ในเมื่อเขากำลังจะแต่งงานกับผู้หญิงอื่น?

ในขณะที่เธอยังอยู่สภาวะมึนงง เธอได้ยินเสียงหายใจใครบางคนอยู่ในห้องคนไข้

รษิกามองไปด้านข้างและเจอเลอศิลป์กำลังพิงกับเก้าอี้อยู่ เก้าอี้ตัวเล็กเกินไปสำหรับเขาที่มีรูปร่างสูงและกำยำ แม้จะดูไม่ใช่ตำแหน่งที่นั่งสบาย แต่เขายังนอนหลับได้โดยไม่ขยับตัวเลย

เธอมองถุงน้ำเกลือและเห็นว่ามันถูกเปลี่ยนเป็นถุงใหม่เรียบร้อยแล้ว

รษิกาอดไม่ได้ที่จะไม่ขยับตัวครู่หนึ่ง งั้นนี่ไม่ใช่ความฝันสินะ เลอศิลป์คงจะเหนื่อยหลังจากดูแลฉันมาตลอดทั้งคืน

มาถึงตอนนี้ รษิกามีหลากหลายอารมณ์ท่วมท้นอยู่ในใจ

เธอเหลือบมองนาฬิกาและเห็นว่าเป็นเวลาเที่ยงคืนแล้ว ไม่อยากจะเชื่อว่าฉันนอนหลับเยอะขนาดนี้ เป็นห่วงพวกเด็กๆ จังว่าจะนอนหลับสนิทเหมือนกันไหม

รษิกาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาแต่ลังเลที่จะส่งข้อความไปหาลิสา ฉันอาจจะไปรบกวนเวลานอนของเธอถ้าฉันส่งข้อความไปเวลานี้

เธอคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะวางโทรศัพท์ลง

หลังจากนอนที่โรงพยาบาลมาไม่กี่ชั่วโมง รษิการู้สึกดีขึ้นมากๆ

เธอแตะที่หน้าผากตัวเองและรู้สึกว่าไข้ก็ลดลงเช่นกัน