หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 193

“เป็นไงบ้างครับแม่? ยังมีไข้อยู่รึเปล่าครับ?” อชิและเบนนี่วิ่งไปที่เตียงทันที หน้าของพวกเขาเป็นห่วงแม่มากจนเห็นได้ชัด

รษิกาหัวเราะออกมาขณะที่เธอส่ายหัว “ไม่มีไข้แล้ว ตอนนี้แม่รู้สึกดีขึ้นมากเลย”

แฝดทั้งสองไม่เชื่อ พวกเขายื่นมือออกไปตรวจอุณหภูมิที่หน้าผากเธอด้วยตัวพวกเขาเอง

พอเห็นเช่นนั้น รษิกาโน้มตัวลงไปและให้พวกเขาแตะที่หน้าผาก

ในขณะนั้น เธอมองเห็นร่างเล็กๆ ยืนอยู่ข้างหลังอชิและเบนนี่ เด็กหญิงตัวน้อยยืนน้ำตาคลออยู่และกำลังกัดปากตัวเอง พร้อมกับสีหน้าที่เต็มไปด้วยความเป็นห่วง

ไอรดาค่อนข้างขี้อายกว่าเมื่อเทียบกับคู่แฝด

ใจของรษิกาละลายเมื่อเธอเห็นภาพแบบนั้น เธอยิ้มให้ไอรดาและถาม “ไอวี่ หนูอยากเช็คให้แน่ใจไหมว่าฉันสบายดี?”

ไอรดาตัวแข็งทื่อไปครู่หนึ่งก่อนที่พยักหน้าอย่างคึกคัก ครู่ต่อมา เธอก็ปล่อยมือออกจากมือลิสาและวิ่งไปหารษิกา

รษิกาโน้มตัวลงขณะที่คว้ามือของไอรดามาแตะที่หน้าผากเธอเอง

จากนั้นไม่นาน ไอรดาก็ดึงมือกลับก่อนที่จะยิ้มออกมาในที่สุด

“ทุกคนกลัวใช่ไหม? ขอโทษที่ทำให้ทุกคนเป็นห่วงนะ” รษิกาลูบหัวแต่ละคนด้วยความรักขณะที่เธอนึกถึงใบหน้าที่ตกใจกลัวในตอนที่เห็นเธอต้องรีบไปโรงพยาบาลเมื่อวานนี้

เบนนี่พยักหน้าแรง “อชิกับผมจะเป็นเด็กที่เชื่อฟังตั้งแต่ตอนนี้เป็นต้นไปครับ แม่ครับ ผมขอให้แม่ไม่ทำงานหนักจนเกินไปได้ไหมครับ?”

อชิทำหน้าบูดบึ้งและไม่พูดอะไร แต่ถึงกระนั้น ใครๆ ก็บอกได้ว่าเขาเห็นด้วยกับน้องชายตัวเองสำหรับเรื่องนี้

รษิกาหัวเราะก่อนจะตอบ “ได้สิ แม่จะดูแลตัวเองให้ดีเลย”

ลิสาวางกล่องข้าวเก็บความร้อนไว้ที่โต๊ะข้างเตียงและพูดว่า “กินอาหารเช้าหรือยังคะ? ฉันเอามาให้พวกคุณทั้งคู่เลย รีบกินตอนที่กำลังร้อนๆ อยู่นะคะ”

จากนั้น เธอหยิบชามออกมาสองชามก่อนที่จะจะตักซุปและเครื่องเคียงให้พวกเขา

รษิกาพยักหน้าและตอบ “ขอบคุณมากๆ นะ”

เมื่อเห็นว่าลิสาได้เตรียมอาหารให้เขาแล้ว เลอศิลป์ก็ไม่อาจปฏิเสธความใจดีของเธอได้ แม้ว่าเขาจะไม่อยากทานอะไรเลยก็ตาม

พวกเขาทั้งสองเอื้อมไปหยิบชามพร้อมกัน ซึ่งมันวางไว้อยู่ข้างกัน นิ้วของพวกเขาจึงบังเอิญสัมผัสกันโดยไม่ได้ตั้งใจ

รษิกาชะงักและหันไปมองเลอศิลป์โดยไม่รู้ตัว ซึ่งเขาก็บังเอิญมองเธอเช่นกัน

ใจเธอเต้นแรงมากขณะที่สบตากัน ทันใดนั้น เธอได้สติกลับมาและรีบระงับความรู้สึกของเธอ จากนั้นเธอก็หยิบชามขึ้นมาราวกับว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“คุณเลอศิลป์ ขอบคุณที่อยู่ดูแลคุณรษิกามาตลอดทั้งคืนเลยนะคะ” ลิสาพูดแทรกทลายความเงียบ

“ฉันยินดีที่จะทำแบบนั้น” เลอศิลป์พูดพร้อมกับพยักหน้า

เขารีบหันไปมองรษิกาก่อนจะเสริมว่า “ยังไงไอวี่ก็รักเธอมาก และรษิกาก็เป็นคนพิเศษในสายตาไอวี่ ผมก็คงต้องทำทุกวิถีทางเพื่อตอบแทนคุณรษิกาเขา”

เขาพยายามพิสูจน์การกระทำของเขาอีกครั้ง โดยบอกว่าเขาทำเพื่อไอรดาเท่านั้น

รษิกาเพิ่งจะได้ยินคำพูดที่คล้ายๆ กันเมื่อคืนนี้ เธอจึงไม่แสดงท่าทีใดๆ เมื่อเขาพูดมาอีกครั้ง

ในทางกลับกัน ลิสากลับตกใจ

ปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาทั้งคู่เมื่อคืนนี้ บ่งบอกถึงความคืบหน้าไปในทางที่ดี ฉันคิดว่าแบบนั้น…

เธอสงสัยว่าจะตีความหมายผิดพลาด เธอจึงตอบปัดๆ ไป “โอ้ อย่างนี้นี่เอง…”

เมื่ออชิรู้ว่าเลอศิลป์อยู่เคียงข้างรษิกาตลอดทั้งคืน เขาก็เม้มปากและหันไปมองเลอศิลป์ ก่อนที่จะก้มหัวลง “ขอบคุณคุณเลอศิลป์ที่ดูแลแม่ของผมครับ” เขาพูดในท่าทางที่ค่อนข้างเป็นทางการ

เขามีความคิดเหมือนกับแม่ของเขา เพราะชายคนนี้ทำให้แม่ผิดหวัง พวกเราควรอยู่ห่างๆ เขา แต่เขาก็ช่วยแม่ไว้เยอะมากในครั้งนี้ โดยหลักการแล้ว ผมจึงต้องขอบคุณเขา

เบนนี่ทำตามอชิและก้มหัวให้กับเลอศิลป์อย่างสุภาพ

หน้าผากของเลอศิลป์ย่นขึ้นตามท่าทีที่ห่างเหินของเด็กชาย เขาเพียงแค่พยักหน้าตอบรับพวกเขา