หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 198

ในทางตรงกันข้าม เหล่าพนักงานเชื่อข่าวนั้นและซุบซิบเกี่ยวกับเรื่องอัญชสา

“ก่อนหน้านี้มีข่าวลือว่าคุณเลอศิลป์แค่พยายามทำตามสัญญาระหว่างสองตระกูลเรื่องการแต่งงานเพราะเขาไม่เต็มใจแต่งงานกับคุณอัญชสา แต่ไม่คิดเลยว่าเขาเป็นคนที่แอบเอาใจใส่เธออยู่เงียบๆแบบนี้”

“คุณเลอศิลป์หล่อและช่างดูแลเอาใจใส่มากเลย! ฉันก็อยากได้แฟนแบบนี้เหมือนกัน!”

และความคิดเห็นที่คล้ายกันก็ค่อยๆ ดังขึ้นเรื่อยๆ

เมื่ออัญชสาได้ยินคำพูดทั้งหมดนี้ สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไปอีกครั้ง เธอจิกเล็บของเธอจนเกือบจะเจาะเข้าไปในฝ่ามือของเธอก่อนที่เธอจะระงับโทสะที่ลุกโชนอยู่ในตัวเธอด้วยการพูดออกไปว่า “อย่าพูดเรื่องที่ไม่เกี่ยวข้องกับงานในเวลาทำงานสิ ตั้งใจทำงานได้แล้ว!”

หลังจากพูดออกไปอย่างนั้น เธอก็กวาดสายตาเย็นชาไปที่พนักงานที่กำลังกระซิบกระซาบกันก่อนหน้านี้ จากนั้นเธอก็หันหลังก้าวออกไปโดยไม่เหลียวกลับมามองอีกเลย

แท้จริงแล้วเธอไม่สามารถทนฟังคำเหล่านั้นได้แม้แต่นิดเดียว ยิ่งพวกเขาพูดถึงเรื่องนี้มากเท่าไรเธอก็ยิ่งโกรธมากขึ้นเท่านั้น

และหลังจากออกจากที่ทำงาน เธอก็รีบมุ่งกลับบ้านทันที

ณ บ้านตระกูลภักดีสรวง จันทราและสุเมธกำลังนั่งอยู่ในห้องนั่งเล่น ทั้งคู่ตกตะลึงเมื่อจู่ๆ ก็พบว่าลูกสาวเดินเข้ามาในบ้านด้วยความฉุนเฉียว

“เป็นอะไรไปอัญชสา? คนที่ทำงานทำให้ลูกอารมณ์เสีย…”

สุเมธคิดว่าเธอมีปัญหาเรื่องงานและกำลังจะให้คำแนะนำแก่ลูกสาว แต่อัญชสากลับตัดบทเขาอย่างเย็นชาด้วยการพูดออกไปอย่างก้าวร้าวว่า “เอะอะก็งาน! คิดถึงแต่เรื่องงานอย่างเดียวสินะ! ถ้าพ่ออยากให้บริษัทราบรื่นกว่านี้ พ่อไม่ควรเร่งให้หนูแต่งงานกับเลอศิลป์ให้เร็วกว่านี้เหรอ? พ่อรู้บ้างไหมว่าตอนนี้เลอศิลป์กำลังทำอะไรอยู่?”

จันทราและสุเมธรู้สึกใจหายวาบทันทีเมื่อได้ยินคำพูดของเธอ

จันทราขมวดคิ้วถาม “เลอศิลป์เหรอที่ทำให้ลูกเป็นแบบนี้? ศศิตาไม่ได้ประกาศข่าวการแต่งงานของลูกทั้งสองแล้วเหรอ? แล้วยังต้องมีอะไรให้กังวลอีก?”

ทันใดนั้นเองอัญชสาก็เดินเข้ามาหาพวกเขาทั้งที่ยังใส่รองเท้าส้นสูงอยู่โดยปราศจากคำพูดใดๆ เธอโยนโทรศัพท์ลงบนโซฟา “ก็ดูเอาเองแล้วกัน!”

ในตอนนั้นทั้งคู่สบตากันก่อนที่จะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดูด้วยความมึนงง

ทันทีที่พวกเขาเห็นเนื้อหาบนหน้าจอ ใบหน้าของทั้งคู่ก็เปลี่ยนไปในทันที

พวกเขามักจะชอบดูรายงานข่าวเศรษฐกิจและไม่ค่อยสนใจข่าวบันเทิงสักเท่าไรนัก นี่จึงเป็นครั้งแรกที่พวกเขาเห็นข่าวเลอศิลป์ดูแลคู่หมั้นของเขาเมื่อคืนนี้

แน่นอนว่าพวกเขารู้ว่าลูกสาวอยู่บ้านตลอดทั้งคืน นอกจากนี้ พวกเขายังบอกได้อีกว่าร่างของผู้หญิงในภาพไม่ได้ใกล้เคียงกับอัญชสาเลย

“ผู้หญิงในรูปนี่ใคร?” จันทราถามด้วยสีหน้างงงวยพร้อมกับขมวดคิ้ว

หัวใจของอัญชสาเต้นอย่างรุนแรง เธอกวาดสายตาเยือกเย็นไปที่หน้าจอโทรศัพท์โดยไม่พูดอะไรสักคำ

เมื่อไม่ได้รับการตอบสนองอยู่พักหนึ่ง จันทราจึงถามกลับไปอีกครั้ง "ผู้หญิงคนนั้นคือใคร? ผู้หญิงคนนั้นนามสกุลจารุวิทย์ใช่ไหม?”

เธอนึกถึงใครไปไม่ได้นอกจากรษิกา

เมื่อพูดถึงรษิกา อัญชสาก็กัดฟันตอบว่า “ใช่ นังผู้หญิงชั่วคนนั้นแหละ!”

มันไม่เป็นไรหรอกที่เธอทำให้ฉันอายในงานเลี้ยงตอนนั้น แต่การแต่งงานที่กำลังจะเกิดขึ้นของฉันกับเลอศิลป์ก็เป็นที่รู้กันมากแล้ว แต่เธอก็ยังเกาะติดเขาอย่างไร้ยางอาย! โชคดีที่ภาพที่สื่อถ่ายนั้นไม่ชัด และมีคนไม่มากที่จะรู้ว่าไม่ใช่ฉัน ไม่งั้นฉันคงจะต้องกลายเป็นขี้ปากชาวบ้านอีกครั้งสินะ!

เมื่อคิดได้เช่นนั้น ใบหน้าของเธอก็แดงก่ำด้วยความเดือดดาล มือของเธอที่แนบอยู่ข้างลำตัวก็กำแน่นจนเล็บฝังเข้าไปในฝ่ามือ

แม้ว่าจันทราจะสงสัยเรื่องนี้มานานแล้ว แต่สีหน้าของเธอก็อับจนหนทางราวกับความมืดมิดในตอนกลางคืนเมื่อได้ยินคำยืนยันจากลูกสาวของเธอ

เธอคิดว่าจะมั่นใจเรื่องการแต่งงานระหว่างสองตระกูลได้แน่ๆ หลังจากข่าวการแต่งงานที่กำลังจะมาถึงของเลอศิลป์และอัญชสารั่วไหลออกไป

เธอไม่เคยคิดว่าเรื่องต่างๆ จะยังคงไม่แน่นอนอยู่อย่างนี้เช่นเดิม

ฉันไม่เคยรู้มาก่อนเลยว่าเลอศิลป์และผู้หญิงคนนั้นสนิทกันมากขนาดนี้!

"อย่าตื่นตระหนกไปเลยนะลูก ในเมื่อทุกคนบอกว่าเป็นลูก เราก็แค่แสร้งทำเป็นไม่รู้ไปก่อน” จันทราสั่ง และเงยหน้าขึ้นจากโทรศัพท์หลังจากผ่านไปครู่หนึ่ง

โดยปกติแล้วอัญชสาไม่เคยทำให้ตัวเองอับอาย ดังนั้นเธอจึงตอบตกลงด้วยสีหน้าเย็นชา