หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 200

รษิกาเพิ่งเลิกงาน ขณะนั้นเธอได้ยินพนักงานในสถาบันวิจัยคุยกันเรื่องการแต่งงานของเลอศิลป์และอัญชสา

"คุณเลอศิลป์เป็นคนชอบเอาใจใส่มาก! เขาดูแลคู่หมั้นของเขาตลอดทั้งคืน ถ้าเป็นแฟนฉันเขาคงไม่ทำเช่นนั้นหรอก”

“ที่สำคัญเขาหล่อและรวยมาก คู่หมั้นของเขาก็สวยเช่นกัน จะว่าไปเธอดูคล้ายกับคุณหมอรษิกาไม่น้อยเลย ดังนั้นเธอต้องสวยมากแน่ๆ!”

ความคิดเห็นต่างๆ ล่องลอยไปในอากาศ

กลุ่มนักวิจัยเดินคุยกัน เมื่อพวกเขาเห็นรษิกา พวกเขาก็ต่างกล่าวอำลาเธอ “เจอกันพรุ่งนี้นะคะคุณหมอรษิกา”

รษิกายิ้มตอบพวกเขาทีละคน

อย่างไรก็ตาม เธออดไม่ได้ที่จะรู้สึกสับสนเมื่อได้ยินการสนทนาของพวกเขา

เลอศิลป์ดูแลคู่หมั้นของเขาตลอดทั้งคืน? แต่เขาอยู่กับฉันตลอดเวลาเมื่อคืนนี้นะ เขาไปพบอัญชสาตอนไหนกัน?

เธอรู้สึกว่ามันแปลกๆ จากนั้นไม่นานคมสันก็เดินมาหาเธอจากด้านหลังพร้อมกล่าวว่า “คืนนี้คุณว่างไหม? ไปกินข้าวเย็นด้วยกันไหมครับ?”

รษิกากลับมามีสติในทันทีทันใด จากนั้นเธอส่งยิ้มขอโทษให้เขา “ฉันต้องรีบไปรับลูกๆ ที่โรงเรียนค่ะ ฉันคงต้องขอผลัดไปเป็นวันอื่นก่อน หรือหลังจากโครงการนี้เสร็จสิ้น ฉันจะเลี้ยงอาหารทุกคนเป็นการตอบแทนเอง”

เมื่อคมสันได้ยินเช่นนั้น แววตาแห่งความผิดหวังก็ฉายผ่านดวงตาของเขาในทันที เขาตัดสินใจไม่พูดอะไรเรื่องนี้ต่อ และหันไปพูดถึงเรื่องงานแทนพร้อมเดินออกจากสถาบันวิจัยไปกับเธอ

เนื่องจากรษิกาไม่ได้ขับรถไปทำงาน เธอจึงรอเรียกแท็กซี่ตรงข้างถนน

ครู่ต่อมา รถของคมสันก็ค่อยๆ มาหยุดตรงหน้าเธอ “คุณไม่ได้ขับรถมาเหรอ?”

รษิกาตอบกลับด้วยการส่ายหน้า

"คุณจะไปแถวไหนล่ะครับ? เดี๋ยวผมไปส่ง คืนนี้ผมไม่ได้มีธุระอะไรอยู่แล้ว อีกอย่างแถวนี้เรียกแท็กซี่ยากมากเลยนะ” รอยยิ้มของคมสันนั้นช่างนั้นอบอุ่นและอ่อนโยน

รษิกาลังเลอยู่ครู่หนึ่ง เธอชำเลืองดูเวลาและเห็นว่าตอนนี้เป็นเวลาที่อชิและเบนนี่เลิกเรียนแล้วจริงๆ ดังนั้นเธอจึงไม่ปฏิเสธพร้อมทั้งเปิดประตูขึ้นไปบนรถ

ยังไม่ทันที่เธอจะได้นั่งบนรถ เธอก็ได้รับโทรศัพท์จากหาญชัยอีกครั้ง เพื่อสอบถามเกี่ยวกับความคืบหน้าของโครงการ

เธออธิบายเรื่องต่างๆ ให้เขาฟังอย่างสั้นๆ และกระชับ