หลังจากศศิตาคุยกับเลอศิลป์เสร็จแล้วเธอก็กลับบ้าน สิ่งแรกที่เธอทำคือโทรไปที่บ้านตระกูลภักดีสรวง
หลังจากที่ข่าวแพร่สะพัดออกไป อัญชสาก็ไม่เข้าบริษัทเพราะไม่อยากได้ยินพนักงานซุบซิบกันว่าเลอศิลป์กับรษิกาดูดีกันแค่ไหนในรูปที่เป็นข่าว เธอจึงตัดสินใจอยู่บ้านอีกสองสามวัน
ตอนที่ศศิตาโทรไป อัญชสาก็อยู่ข้างๆ จันทรา
“ฉันคุยกับเลอศิลป์เรียบร้อยแล้ว บอกอัญชสาไม่ต้องกังวล จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้นอีก พักผ่อนให้สบายเพื่อรอการหมั้นที่กำลังจะมาถึง!” ศศิตาพูดทางโทรศัพท์
จันทราชำเลืองมองอัญชสา และทำท่าทางเพื่อให้เธอตอบ
อัญชสาปรับอารมณ์ของเธอ และพูดด้วยน้ำเสียงสุภาพว่า “ขอบคุณค่ะคุณศศิตา”
เมื่อได้ยินเสียงเธอ ศศิตาก็ตกตะลึงพร้อมกับความรู้สึกผิดที่ท่วมท้นล้นหัวใจ เมื่อนึกถึงสิ่งที่เลอศิลป์พูดว่าเขาจะไม่แต่งงานกับเธอตามสัญญา “อัญชสา ฉันขอโทษจริงๆ นะ ที่เธอต้องมาเจอเรื่องแบบนี้”
อัญชสาทำท่าทางน่าเกลียด ในขณะที่ยังคงพูดจาออกไปอย่างสุภาพ “ไม่เป็นไรเลยค่ะคุณศศิตา ฉันโอเคดี ขอแค่ฉันได้อยู่เคียงข้างเลอศิลป์ ฉันก็พร้อมที่จะอดทนต่อเรื่องพวกนี้ค่ะ”
ศศิตารู้สึกแย่แทนเธอเป็นอย่างมาก “ไม่ต้องห่วงนะ ไม่ว่ายังไงลูกสะใภ้ฉันต้องเป็นเธอเท่านั้น ลืมข่าวเมื่อวานไปได้เลย ยังไงทุกคนก็คิดว่าผู้หญิงในรูปคือเธออยู่ดี ดังนั้นจะไม่มีใครพูดอะไรอีก”
อัญชสาตอบด้วยความซาบซึ้งใจมากขึ้น
หลังจากคุยกันต่ออีกเล็กน้อย ทั้งคู่ก็วางสาย
ในที่สุดอัญชสาก็โล่งใจ
แต่เมื่อเธอคิดขึ้นมาว่าเลอศิลป์และรษิกาดูสนิทสนมกันแค่ไหนในสองภาพนั้น เธอก็อดโกรธไม่ได้
ก่อนหน้านี้ ในงานวันเกิดของอัครพล รษิกาเคยทำให้เธออับอายขายหน้ามาแล้วครั้งหนึ่ง
พอมาตอนนี้ เธอก็เกือบจะทำลายงานหมั้นของอัญชสา
ดูเหมือนว่าฉันคงต้องให้บทเรียนเธอซะหน่อย เธอต้องอยู่ในที่ที่เธอควรอยู่!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...