หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 209

“แม่อารมณ์ไม่ดีเหรอครับ?” อชิและเบนนี่มองเธอด้วยความเป็นห่วง

รษิกาตกใจเล็กน้อย เพราะเธออุตส่าห์เก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ต่อหน้าลูกๆ ของเธอ แต่พวกเขาดันรู้เสียได้

“ทำไมลูกถามแบบนี้ล่ะ?” เธอถามพวกเขาอย่างนิ่งเฉยพลางมองพวกเขาผ่านกระจกมองหลัง

อชิทำหน้าฉงน “ก็แม่ไม่สนใจไอวี่เลยน่ะสิ คุณเลอศิลป์ทำอะไรให้แม่ไม่สบายใจหรือเปล่า?”

ความรู้สึกกระวนกระวายค่อยๆ กัดกินหัวใจเธอทีละเล็กทีละน้อยเมื่อเอ่ยถึงเลอศิลป์

เธอคงจะสนิทกับเขามากในตอนนั้นจนทำให้อชิเข้าใจผิด

“ไอวี่เกือบร้องไห้แน่ะ” เบนนี่พูดเสริม

รษิกาถึงกับขมวดคิ้ว หัวใจของเธอเต้นแรงในขณะที่เธอจินตนาการถึงใบหน้าที่น่าสงสารของไอรดาโดยที่เธอไม่ได้เห็นเอง

เธออยากจะขอโทษไอรดาขึ้นมาจับใจ

คำพูดของอัญชสายิ่งทำให้เธออยากตัดขาดจากเลอศิลป์ให้จริงจัง

เธอไม่คิดจะเข้าไปยุ่มย่ามมิตรภาพของเด็กๆ แต่เธอแค่ต้องการเลิกติดต่อกับเลอศิลป์จริงๆ

รษิกาแอบมองลูกๆ และพูดว่า “หลังเลิกเรียนแล้วก็ออกมาให้เร็วกว่านี้หน่อย ช่วงนี้แม่ไม่ค่อยว่าง เดี๋ยวแม่จะให้คุณลิสามารับนะคะ”

อชิและเบนนี่ไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการ พวกเขาสบตากันด้วยความงุนงง และได้แต่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

กริ่งประตูดังขึ้นหลังจากที่รษิกาและลูกๆ เข้าไปในบ้านได้ไม่นานนัก เธอชะงักก่อนที่จะหันไปเปิดประตูต้อนรับ