หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 209

“แม่อารมณ์ไม่ดีเหรอครับ?” อชิและเบนนี่มองเธอด้วยความเป็นห่วง

รษิกาตกใจเล็กน้อย เพราะเธออุตส่าห์เก็บซ่อนความรู้สึกเอาไว้ต่อหน้าลูกๆ ของเธอ แต่พวกเขาดันรู้เสียได้

“ทำไมลูกถามแบบนี้ล่ะ?” เธอถามพวกเขาอย่างนิ่งเฉยพลางมองพวกเขาผ่านกระจกมองหลัง

อชิทำหน้าฉงน “ก็แม่ไม่สนใจไอวี่เลยน่ะสิ คุณเลอศิลป์ทำอะไรให้แม่ไม่สบายใจหรือเปล่า?”

ความรู้สึกกระวนกระวายค่อยๆ กัดกินหัวใจเธอทีละเล็กทีละน้อยเมื่อเอ่ยถึงเลอศิลป์

เธอคงจะสนิทกับเขามากในตอนนั้นจนทำให้อชิเข้าใจผิด

“ไอวี่เกือบร้องไห้แน่ะ” เบนนี่พูดเสริม

รษิกาถึงกับขมวดคิ้ว หัวใจของเธอเต้นแรงในขณะที่เธอจินตนาการถึงใบหน้าที่น่าสงสารของไอรดาโดยที่เธอไม่ได้เห็นเอง

เธออยากจะขอโทษไอรดาขึ้นมาจับใจ

คำพูดของอัญชสายิ่งทำให้เธออยากตัดขาดจากเลอศิลป์ให้จริงจัง

เธอไม่คิดจะเข้าไปยุ่มย่ามมิตรภาพของเด็กๆ แต่เธอแค่ต้องการเลิกติดต่อกับเลอศิลป์จริงๆ

รษิกาแอบมองลูกๆ และพูดว่า “หลังเลิกเรียนแล้วก็ออกมาให้เร็วกว่านี้หน่อย ช่วงนี้แม่ไม่ค่อยว่าง เดี๋ยวแม่จะให้คุณลิสามารับนะคะ”

อชิและเบนนี่ไม่ได้รับคำตอบที่ต้องการ พวกเขาสบตากันด้วยความงุนงง และได้แต่พยักหน้าอย่างเชื่อฟัง

กริ่งประตูดังขึ้นหลังจากที่รษิกาและลูกๆ เข้าไปในบ้านได้ไม่นานนัก เธอชะงักก่อนที่จะหันไปเปิดประตูต้อนรับ

เธอและรษิกาอาศัยอยู่บ้านติดกัน เธอสังเกตเห็นว่าพักหลังๆ เลอศิลป์ไปหารษิกาบ่อยขึ้น เธอพยายามคิดในแง่ดีว่าเขาคงไม่คิดอะไร เพราะเขาเองก็ได้หมั้นหมายกับอัญชสาไปแล้ว แถมยังเป็นข่าวใหญ่โต

แต่ข่าวเมื่อวานนี้ทำให้เธอโกรธจนควันออกหู

ถ้าเลอศิลป์ต้องการดูแลอัญชสาอย่างดี แล้วเขาจะมาหารษิกาทำไม? เขานี่มันโคตรเฮงซวยเลย

ความขมขื่นกัดกินหัวใจรษิกามากขึ้นเรื่อยๆ “ยังไงเขาก็ถูกกำหนดให้แต่งงานกับอัญชสาอยู่แล้ว อย่าคิดมากเลย”

เมธินีจ้องมองเพื่อนรักด้วยความตกใจ คนที่ควรได้รับผลกระทบจากข่าวมากที่สุดก็คือเธอ แต่ฉันดันมาที่นี่เพื่อทำให้เธอยิ่งรู้สึกแย่กับคำพูดพล่อยๆ ของฉัน”

เธอลุกจากที่นั่งพร้อมกับคว้าแขนรษิกา “ป่ะ ไปดื่มกัน เราจะดื่มและไม่กลับจนกว่าจะเมาแอ๋กันทั้งคู่ ไปดื่มให้ลืมพวกผู้ชายเฮงซวยให้หมด!”