หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 224

เมื่อเลอศิลป์กลับมาถึงบริษัท เขาก็ขึ้นไปข้างบนและเห็นครรชิตกำลังยืนอยู่ตรงหน้าห้องทำงานของเขา

“คุณเลอศิลป์ครับ” ครรชิตรีบเดินเข้ามาเมื่อเขาเห็นเลอศิลป์

เลอศิลป์ขมวดคิ้ว “มีเรื่องอะไรเหรอ?”

ครรชิตมีสีหน้าจริงจัง “มีเรื่องเกิดขึ้นกับธุรกิจของเราที่เบญจลัย และจำเป็นต้องส่งผู้บริหารไปที่นั่น เราควรจะส่งใครไปดีครับ?”

“เบญจลัยเหรอ?” เลอศิลป์จ้องเขม็ง เมื่อเขานึกถึงรษิกาที่กำลังอยู่ในเบญจลัย เขาก็พูดออกมาอย่างเย็นชาว่า “ฉันจะไปที่นั่นเอง”

ครรชิตถึงกับอึ้งไป “แต่ตารางงานวันนี้…”

เรื่องที่เบญจลัยไม่ได้จริงจังมาจนถึงกับต้องให้เลอศิลป์ไปปรากฏตัวหรือมีส่วนเกี่ยวข้องอะไรมากนัก อีกอย่างเขาก็มีงานตามตารางที่วางไว้ในวันนี้แล้วด้วย

เลอศิลป์ขัดคอผู้ช่วยของเขา “ซื้อตั๋วเครื่องบินที่เร็วที่สุดแล้วเลื่อนตารางประชุมที่เหลือของฉันวันนี้ให้ด้วย”

จากนั้นเขาก็หันหลังกลับเข้าลิฟต์ไป

ครรชิตตอบรับคำสั่งและจัดตารางการประชุมของเลอศิลป์ใหม่อย่างรวดเร็วที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้ หลังจากซื้อตั๋วเครื่องบินเสร็จแล้ว เขาก็ตามเลอศิลป์ไป

เป็นเวลาเที่ยงแล้วเมื่อพวกเขามาถึงเบญจลัยกัน คนที่ดูแลอยู่ที่นั่นขับรถมารับพวกเขาไปส่งที่โรงแรมด้วยตัวเอง

เมื่อมาถึงที่โรงแรม คนที่รับผิดชอบที่นั่นก็แนะนำโรงแรมนี้ให้กับชายทั้งสองอย่างกระตือรือร้น “โรงแรมนี้มีชื่อเสียงมากในเบญจลัยครับ การประชุมทางการแพทย์ก็จัดขึ้นที่นี่ในวันนี้ด้วย ผมได้ยินมาว่าคนที่มาร่วมประชุมมีแต่คนใหญ่คนโตในวงการแพทย์ทั้งนั้นเลยครับ”

เลอศิลป์พยักหน้าตอบ แม้เขาจะไม่แสดงอารมณ์อะไร แต่หัวใจเขาเต้นรัวระส่ำ

หลังจากพวกเขาจัดการเก็บข้าวของที่ห้องแล้ว ครรชิตก็ถามเลอศิลป์เรื่องโครงการของบริษัท “คุณเลอศิลป์ครับ เราจะจัดการประชุมกับผู้รับผิดชอบที่นี่ช่วงไหนดีครับ?”

ดูเหมือนเลอศิลป์จะไม่ได้ยินผู้ช่วยเขาเลย เลอศิลป์แค่พูดออกมาว่า “ไปหาข้อมูลการประชุมทางการแพทย์ล่าสุดในเบญจลัยมาที จะดีมากถ้านายหาได้ว่าคนชื่อรณภพคนไหนที่มาร่วมการประชุมในคราวนี้ด้วย”

คำพูดที่ผู้รับผิดชอบงานที่นี่ย้ำเตือนเขาว่ารษิกากับรณภพต่างก็อยู่ในวงการการแพทย์กันทั้งคู่ อีกอย่าง พวกเขาก็มีผลงานที่โดดเด่นมาก และยังมีความเป็นไปได้สูงมากที่พวกเขาจะมาร่วมการประชุมทางการแพทย์ที่นี่

นี่พวกเรามาที่นี่เพื่อจัดการธุรกิจของบริษัทเราไม่ใช่เหรอ? ทำไมเขาถึงพูดเรื่องนี้ขึ้นมาได้ล่ะ?”