“เป็นอะไรไป? ทำไมอารมณ์เสียแบบนั้นล่ะ?”
จันทราได้ยินเสียงเอะอะข้างบน เมื่อเข้ามาในห้อง เธอก็เห็นท่าทีของอัญชสาจึงเดินเข้าไปหาด้วยความเป็นห่วง เธอนั่งลงที่เตียงและจับมือลูกสาวเอาไว้
นาทีที่เธอนั่งลง อัญชสาก็เหวี่ยงมือแม่ของเธอออกไป “เลอศิลป์อยู่กับนังนั่นอีกแล้วนะคะ!”
ใบหน้าของจันทราหม่นหมองลงไปทันที “เป็นไปได้ยังไง? ก็ศศิตาคุยกับเลอศิลป์แล้วไม่ใช่เหรอ? มันเป็นเรื่องเข้าใจผิดกันไปหรือเปล่า?”
อัญชสาเดือดดาลเมื่อนึกถึงเสียงของรษิกาและท่าทีเฉยเมยที่เลอศิลป์มีต่อเธอ “หนูได้ยินเสียงอีบ้านั่นเอง ไม่มีทางที่จะเข้าใจผิดไปได้”
ท่าทีของเลอศิลป์เมื่อครู่นี้ก็ชัดเจนแล้วว่าฉันโทรไปขัดจังหวะพวกเขา ไม่งั้น ทำไมเขาถึงอยากจะวางสายทันทีที่โทรติดกันล่ะ?
นังบ้านั่นหนีไปโดยไม่ได้พูดอะไรเลยสักคำเมื่อหลายปีก่อน ที่กลับมาคราวนี้มันจะมายั่วยวนอะไรเลอศิลป์อีก?
จันทราขมวดคิ้ว “เลอศิลป์ไปทำงานไม่ใช่เหรอ? แล้วเขาจะไปอยู่กับเธอได้ยังไง?”
มันคงจะดีถ้าจันทราไม่เอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมา แต่เธอก็พูดออกมาแล้ว อัญชสาจึงกัดฟันแน่นก่อนจะสรุปเอาเองว่า “เขาอ้างว่าไปทำงาน แต่กลับตามนังบ้านั่นไปที่เบญจลัยไงคะ!”
ไม่อย่างนั้น พวกเขาจะอยู่ด้วยกันตั้งแต่เช้าได้ยังไงล่ะ?
ดูจากเวลาแล้ว… ไม่ใช่ว่าพวกเขาอยู่ด้วยกันมาตั้งแต่เมื่อคืนหรอกเหรอ?
พอคิดได้อย่างนั้น อัญชสาก็รีบลุกจากเตียง เธอจะนั่งอยู่เฉยๆ ไม่ได้แล้ว แต่เธอก็คิดไม่ออกว่าจะแก้ปัญหานี้อย่างไรดีเช่นกัน
สีหน้าของจันทราบูดบึ้งเมื่อได้ยินอย่างนั้น
การแต่งงานของเลอศิลป์กับอัญชสาถูกยื้อมาจนถึงหกปี แม้ว่าเลอศิลป์จะเลื่อนการแต่งงานไป แต่พวกเขาก็ไม่ได้กังวลเลยแม้สักครั้งว่าการแต่งงานนั้นจะไม่เกิดขึ้นมา
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...