หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 247

หลังจากเลอศิลป์กลับมาจากเบญจลัย เขาก็ตรงไปที่ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปในทันที เมื่อเขาทำงานที่กองอยู่มากมายเสร็จแล้ว มันก็ถึงเวลาเย็นพอดี

พอกลับไปที่คฤหาสน์ เขาก็เห็นไอรดานั่งอยู่ที่โต๊ะในห้องนั่งเล่น เธอกำลังวาดรูปอยู่อย่างมีสมาธิ

เมื่อเธอเห็นเลอศิลป์ เธอก็วางสีเทียนและรีบก้าวสั้นๆ เข้ามาหาเขา

เลอศิลป์โน้มตัวมาลูบหัวเด็กน้อย “คิดถึงพ่อไหมคะ?”

เธอพยักหน้า

เขาเริ่มยิ้มออกมาเมื่อเห็นว่าเธอตอบสนอง จากนั้นเขาก็ยืนขึ้นเรียกคติยาเพื่อจะถามว่าไอรดาเป็นอย่างไรบ้างในช่วงสองวันมานี้

เขาโล่งใจที่ได้ยินว่าเธอเป็นเด็กดี

หลังจากทักทายเลอศิลป์แล้ว ไอรดาก็กึ่งเดินกึ่งกระโดดกลับไปที่โต๊ะและวาดรูปต่อ

เขาเดินเข้าไปหาและมองดูรูปที่เด็กหญิงวาด เขาเห็นว่ามีคนอยู่ห้าคนในภาพนั้น เป็นเด็กชายสองคนกำลังจูงมือผู้หญิงผมยาวที่สวมชุดกระโปรง และมีเด็กหญิงตัวเล็กๆ อีกคนที่จูงมืออยู่กับชายที่ใส่เสื้อสีดำ

แค่มองปราดเดียว เลอศิลป์ก็รู้ว่าเธอวาดรูปใคร

พอย้อนนึกถึงสองวันที่ผ่านมากับรษิกา แววตาเขาก็หม่นหมอง

สีหน้าของเธอบ่งบอกอย่างชัดเจนว่าต้องการจะทิ้งเขาไป

แต่เธอก็มักใจอ่อนกับไอรดาเสมอ

หลังจากสังเกตเห็นว่าเธอวาดรูปเสร็จแล้ว เขาก็หยิบตุ๊กตาสองตัวมาจากห้องทำงานและวางไว้ตรงหน้าเธอ ตุ๊กตาพวกนี้ซื้อมาพร้อมกับตัวต่อของอชิและเบนนี่

ไอรดาเอียงคอมองด้วยความงุนงง