รษิกากลับไปทำงานที่สถาบันวิจัยในวันที่สองหลังจากกลับมาจากเบญจลัย
ด้วยความที่เธอหายไปสองวัน เธอจึงฝากให้คมสันคอยดูแลทุกอย่างไว้ให้ก่อน ทำให้เขาเหนื่อยล้าเป็นอย่างมาก
เมื่อพวกเขาทำงานเสร็จในตอนค่ำ รษิกากับคมสันก็ออกจากสถาบันวิจัยไปด้วยกัน
คมสันเย้าว่า “คุณหมอรษิกา คุณไม่คิดจะขอบคุณผมหน่อยเหรอที่ช่วยงานคุณระหว่างที่คุณไม่อยู่?”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น รษิกาก็หัวเราะออกมาเบาๆ “แน่ล่ะ งั้นเราไปกินข้าวเย็นด้วยกันไหมล่ะ คืนนี้เราสองคนก็ว่างอยู่แล้วนี่นา”
ในทางกลับกัน เมื่อก่อนนี้คมสันชวนเธอไปทานข้าวด้วยแทบจะนับครั้งไม่ถ้วน แต่เธอก็ปฏิเสธเขามาโดยตลอด อีกอย่าง เขาก็รู้ว่าเธอคิดกับเขาแค่เพียงเพื่อนร่วมงานเท่านั้น เขาจึงไม่ได้กดดันอะไรเธอมากนัก
เมื่อได้ยินเธอเอ่ยคำชวน เขาก็เข้าใจว่าเธอแค่จะเลี้ยงข้าวเขาเป็นการขอบคุณที่เขาช่วยเหลือ เขาจึงรีบตอบตกลงในทันที “ได้เลย ในเมื่อคุณเสนอมาแบบนี้ผมก็ต้องสนองสิครับ”
ทั้งสองคนขึ้นรถของตัวเองไป หลังจากรษิกาขึ้นรถมาแล้ว เธอก็ส่งข้อความไปบอกลิสาว่าให้ช่วยไปรับอชิกับเบนนี่แทนเธอให้ที เมื่อส่งข้อความเสร็จแล้วเธอก็ขับรถของตัวเองนำหน้ารถของคมสันไปที่ร้านอาหาร
เธอคิดไม่ออกว่าจะไปทานที่ร้านไหนดี จึงไปร้านเดิมที่เคยไปทานข้าวกับรณภพเมื่อครั้งที่แล้ว
รษิกาจอดรถหลังจากถึงหน้าทางเข้าร้านอาหาร เมื่อคมสันมาถึง ทั้งสองคนก็เดินเข้าร้านไป
เพราะพวกเขาไม่ได้จองโต๊ะไว้ล่วงหน้า มันจึงใช้เวลาอยู่ครู่หนึ่งกว่าจะได้สั่งอาหาร
คมสันเริ่มพูดคุยสัพเพเหระกับเธอขณะที่รออาหารมาเสิร์ฟ “ผมได้ยินมาว่าคุณปฏิเสธข้อเสนอของคุณลักษณ์ตอนที่ไปร่วมการประชุมทางการแพทย์ทั้งที่เขาอยากจะรับคุณเป็นลูกศิษย์นี่ครับ”
เธอยิ้ม “ฉันมีศาสตราจารย์หาญชัยเป็นอาจารย์ก็มากพอแล้วล่ะค่ะ อีกอย่าง แนวทางการวิจัยของฉันก็แตกต่างจากคุณลักษณ์มาก ดังนั้นปฏิเสธไปก็ดีที่สุดแล้วล่ะ”
ขณะที่ทั้งสองคนคุยกันถึงเรื่องที่เกิดขึ้นในการประชุมทางการแพทย์ที่ผ่านมา โทรศัพท์ของรษิกาก็ดังขึ้น เธอหยิบออกมาดูหน้าจอ ก็พบว่าเป็นข้อความในกลุ่มแชทของผู้ปกครอง
ด้วยความที่อชิและเบนนี่ได้เข้าเรียนแล้ว ครูพิมพ์รภาจึงเพิ่มเธอเข้าไปในกลุ่มแชทนั้น
เธอกดเปิดกลุ่มแชทนั้นมาดูและเห็นข้อความจากครูพิมพ์รภาส่งมาว่า เรียนผู้ปกครองทุกท่าน ทางโรงเรียนจะจัดกิจกรรมเข้าค่ายปลูกต้นไม้เพื่อให้เด็กๆ ได้สัมผัสกับความสนุกในการปลูกต้นไม้ต่างๆ มันจะเป็นการไปค้างคืนนอกสถานที่ด้วยค่ะ หากคุณมีคำถามเพิ่มเติมใดๆ กรุณาอย่าลังเลที่จะส่งข้อความส่วนตัวหาฉันนะคะ
นักเรียนทุกคนต้องมาพร้อมกับผู้ปกครองเหรอ…
รษิกานึกถึงไอรดาขึ้นมา ฉันคิดว่าเลอศิลป์หรืออัญชสาคงมากับเธอแน่
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...