หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 250

ที่บ้านฟ้าศิริสวัสดิ์ เลอศิลป์ขมวดคิ้วเมื่อเขาเห็นข้อความผ่านทางกลุ่มแชทของผู้ปกครองหลังจากรับไอรดากลับบ้านมา

ระหว่างทางกลับมาบ้านก่อนหน้านี้ ไอรดาส่งสายตาให้เขาราวกับว่ามีอะไรจะบอก

เลอศิลป์คิดว่าน่าจะเป็นเรื่องเกี่ยวกับกิจกรรมเข้าค่ายปลูกต้นไม้แน่ๆ

ระหว่างทานอาหาร เลอศิลป์เริ่มบทสนาทนาก่อนด้วยการถามว่า “ที่โรงเรียนจัดงานเข้าค่ายปลูกต้นไม้เหรอลูก?”

ไอรดาพยักหน้าอย่างตื่นเต้นเมื่อได้ยินพ่อเธอเอ่ยถึงเรื่องนี้ขึ้นมา

เธออยากจะพูดเรื่องนี้กับพ่อตั้งแต่อยู่ในรถเมื่อครู่นี้แล้ว แต่เมื่อไอรดานึกถึงว่าปกติเลอศิลป์จะมีท่าทีไม่เต็มใจจะเข้าร่วมกิจกรรมที่โรงเรียนจัดขึ้น เธอก็ไม่รู้ว่าควรจะเสนอความคิดนี้อย่างไรให้พ่อฟังดี เพื่อที่พ่อจะได้ตกลงเข้าร่วมกิจกรรม

เลอศิลป์ทำหน้าตึงเมื่อเห็นท่าทีคาดหวังของไอรดา เขาพอจะคิดออกได้ว่าทำไมลูกสาวถึงได้เปลี่ยนพฤติกรรมไปอย่างกะทันหันเช่นนี้

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่โรงเรียนจัดกิจกรรมกระชับความสัมพันธ์ของพ่อแม่และเด็กๆ เมื่อก่อนนี้ เนื่องจากเลอศิลป์ทำงานหนัก อาการออทิสติกของไอรดา และความที่เธอไม่สนใจจะมีปฏิสัมพันธ์กับเด็กคนอื่น ทำให้เลอศิลป์มักเลือกจะไม่เข้าร่วมกิจกรรมเหล่านั้นทุกครั้งที่เขาทำได้

แต่ครั้งนี้อาจเป็นเพราะอิทธิพลของอชิกับเบนนี่ ทำให้ไอรดาสนใจกิจกรรมเหล่านั้นเป็นครั้งแรก

ด้วยความโหยหาอชิกับเบนนี่ที่มีผลต่อไอรดาเป็นอย่างมาก เสียงเล็กๆ ของเด็กน้อยก็ดังก้องเข้ามาในหูของเลอศิลป์

“หนูอยากไป” ไอรดามองพ่อของเธอด้วยความคาดหวังพร้อมกับทำตาโต

เธอไม่ได้เจอรษิกามานานแล้ว ไอรดาแน่ใจว่ารษิกาจะต้องมาร่วมงานนี้กับอชิและเบนนี่แน่ๆ เธอจึงอยากจะไปเจอรษิกาที่นั่น

ความงุนงงคืบคลานอยู่บนใบหน้าเลอศิลป์เมื่อเขาได้ยินเสียงไอรดา

ตั้งแต่รษิกาเริ่มทำตัวเหินห่างจากเขา ไอรดาก็เงียบมาตลอดเมื่ออยู่ต่อหน้าเลอศิลป์ แต่เขาก็ต้องแปลกใจเมื่อไอรดาพูดกับเขาเพราะกิจกรรมนี้

“หนูอยากจะไปมากจริงๆ ใช่ไหม?” เลอศิลป์ขมวดคิ้วใส่เธอ

เธอพยักหน้าอย่างหนักแน่น