หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 260

ในตอนที่เลอศิลป์ รษิกา และเด็กๆ เดินทางกลับมาถึงห้องก็เป็นเวลาสามทุ่มแล้ว

อชิกับเบนนี่เหงื่อออกท่วมตัวจากการเล่นซ่อนหากันเมื่อครู่นี้

รษิการีบพาเด็กๆ เข้าห้องน้ำไปอาบน้ำทันทีที่กลับมาถึง

เสียงพูดคุยขี้เล่นของพวกเขาลอยออกมาจากห้องน้ำเป็นครั้งคราว

ไอรดานั่งมองประตูห้องน้ำจากบนเตียงด้วยความอิจฉา

คุณรษิกามักจะอาบน้ำให้ฉันเสมอตอนที่อยู่บ้านเธอ หลังจากพ่อพาฉันกลับมาบ้านก็มีแต่พี่คติยาที่อาบน้ำให้ คุณรษิกาอ่อนโยนกว่าเวลาอาบน้ำให้ฉัน แล้วแชมพูของเธอก็หอมมากเลยด้วย!

ระหว่างนั้น เลอศิลป์จ้องมองลูกสาวที่มีสายตาคาดหวังด้วยอารมณ์ที่สับสนปนเป

ไอรดาติดรษิกามาก

หรือนี่เป็นเพราะสายใยระหว่างแม่กับลูกที่ทรงพลังมากอย่างนี้นะ?

ขณะที่เขากำลังครุ่นคิด รษิกาก็พาเด็กๆ ออกจากห้องน้ำ ผมของอชิและเบนนี่ยังคงเปียกอยู่ขณะที่พวกเขาเล่นตะลุมบอนกัน

รษิกาคว้าไดร์เป่าผมและเตรียมเป่าผมของเด็กชายให้แห้ง

ทันใดนั้น เลอศิลป์ถามว่า “คุณรษิกา ถ้ามันไม่เป็นการรบกวนมากไป คุณช่วยอาบน้ำให้ไอวี่หน่อยได้ไหม?”

รษิกาตัวแข็งทื่อด้วยความแปลกใจ

ไอรดาจ้องมองเธอด้วยสายตาคาดหวังและอ้อนวอนว่า “ได้โปรดนะคะ คุณรษิกา!”

เลอศิลป์อธิบายอย่างนุ่มนวลว่า “ผมเป็นผู้ชาย มันคงไม่เหมาะที่จะอาบน้ำให้ไอวี่ ผมหวังว่าคุณจะช่วยผมได้นะครับ คุณรษิกา”

อนิจจา ใจของรษิกาอ่อนระทวยไปแล้วเมื่อได้เห็นท่าทีและสีหน้าของไอรดา เธอยอมจำนนไปในทันที

จากนั้น เธอก็หันมามองลูกชายสองคนที่หัวยังเปียกชุ่มอยู่

“รอสักครู่นะ ฉันเป่าผมให้ลูกก่อน”