หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 268

“ฮึ่ม!” เบนนี่อุทานด้วยความไม่พอใจ เมื่อเขาเองก็ได้ยินผู้คนสรรเสริญเยินยออัญชสาเช่นกัน

รษิกาจึงกลับมามีสติและจ้องมองลูกชายด้วยความงุนงง “เป็นอะไรเหรอลูก?”

เบนนี่เขี่ยอาหารในจานพลางตอบว่า “ผมไม่ชอบผู้หญิงคนนั้นเลย”

รษิกาตกตะลึงกับคำพูดเขา “ทำไมล่ะลูก?”

เบนนี่เคยเจออัญชสาแค่สองครั้งเอง ทำไมเขาถึงมีอคติกับเธอขนาดนี้กันนะ?

เด็กชายเงยหน้าขึ้นมองหน้าแม่ เขาอยากจะบอกเธอว่าเป็นเพราะอัญชสาต้องแต่งงานกับเลอศิลป์ และอัญชสานี่แหละคือต้นเหตุที่ทำให้เลอศิลป์ทิ้งพวกเขาไป

แต่สำหรับเขาแล้ว รษิกาไม่รู้เรื่องที่พวกเขาสืบค้นเรื่องราวของตัวเอง ดังนั้นเขาจึงเพียงแค่ทำหน้าบึ้งและไม่พูดสิ่งที่อยู่ภายในใจออกมา “ก็เพราะคุณอัญชสาไม่ดีกับไอวี่น่ะสิ ไอวี่ก็เลยไม่ชอบเธอ”

รษิการู้สึกปวดร้าวหัวใจแทนไอรดายิ่งนัก แต่เธอทำได้เพียงยิ้มและปลอบโยนลูกๆ ทั้งสองของเธอ “อ้อ คงไม่ใช่อย่างนั้นมั้งลูก เธอจะไม่ดีกับไอวี่ได้ยังไง? ในวันข้างหน้าเธอกำลังจะเป็นแม่ของไอวี่นะ เอาล่ะ เลิกคิดมากแล้วก็กินข้าวให้หมดเถอะจ้ะ”

เบนนี่ก้มหน้าลงอย่างไม่เต็มใจนัก และได้แต่ต่อว่าเลอศิลป์ในใจ

คุณอัญชสาดีกว่าแม่ตรงไหน? ทำไมพ่อถึงอยากแต่งงานกับผู้หญิงคนนั้นกันนะ?

หลังอาหารกลางวัน ครูพิมพ์รภาเชิญทุกคนไปเดินเล่นรอบๆ บริเวณนั้น

เมื่อรษิกาพาเด็กๆ ออกจากโรงอาหาร เธอรับรู้ได้ว่าพวกเขายังคงรู้สึกไม่ค่อยดีนัก เธอจึงตัดสินใจพาพวกเขาออกไปเดินเล่นโดยการเสนอว่า “ลูกๆ พาแม่ไปที่ที่พวกลูกซ่อนเมื่อคืนนี้ดีไหม? แม่นึกไม่ออกเลยว่าพวกลูกหาที่นั่นเจอได้ยังไง”

เมื่อพูดถึงเกมซ่อนหา เด็กทั้งสองก็ร่าเริงขึ้นทันตาเห็น ในขณะที่พวกเขากำลังจะพารษิกาไปที่นั่น พวกเขาก็ได้ยินเสียงหวานๆ ของไอรดา

“คุณรษิกา…”