ผ่านไปครึ่งชั่วโมงก่อนที่รณภพจะโทรกลับมาหาเธอ
รษิกาอยู่ที่นั่นและเตรียมพร้อมรับสายเขาตลอดเวลา “ว่าไงรณภพ?” เธอถามอย่างกังวลใจ
น้ำเสียงของรณภพฟังดูค่อนข้างเคร่งเครียด “ตอนแรกก็คุยกันดีๆ แต่พอผมพูดถึงสถาบันวิจัยของคุณ พวกเขาก็ดูพูดจาเปลี่ยนไปทันที”
เมื่อได้ยินเช่นนั้น ดวงตารษิกาก็หรี่ลง ริมฝีปากเธอโค้งเล็กน้อยด้วยสีหน้าที่บูดบึ้ง “ฉันเข้าใจแล้ว ขอโทษที่รบกวนคุณนะ แล้วก็อย่าตัวเองเข้าไปยุ่งกับเรื่องนี้อีกเด็ดขาด ฉันจะหาวิธีแก้ไขเอง”
เธอกลัวว่ารณภพจะถูกหมายหัวไปด้วยหากเขาเข้ามาช่วยเธอ
เมื่อเธอเงียบลง รณภพก็ถามขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ดูสงสัย “เกิดอะไรขึ้นระหว่างคุณกับคุณเลอศิลป์? เขาเป็นคนรับผิดชอบเรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ?”
รษิกาประหลาดใจอย่างเห็นได้ชัด
เลอศิลป์งั้นเหรอ? ทำไมเขาต้องทำแบบนี้ด้วยล่ะ? แล้วรณภพรู้เรื่องนี้ได้ยังไง?
ด้วยเหตุนี้ รษิกาจึงถามกลับไปว่า “ทำไมคุณพูดอย่างนั้นล่ะ? แล้วมันเกี่ยวอะไรกับเลอศิลป์เหรอ?”
นั่นทำให้รณภพถึงกับขมวดคิ้ว “คุณต้องรู้สึกได้ว่าคนที่อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้อยากเล่นงานคุณ”
“ฉันรู้ แต่… ฉันคิดไม่ออกว่าทำไมเลอศิลป์ถึงถูกผลักดันให้ทำแบบนี้” รษิกาตอบ
“จากที่ผมถามๆ มา ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป ได้แอบส่งข่าวไปยังบริษัทจัดหารายใหญ่ทั้งหมด โดยเตือนพวกเขาว่าถ้าพวกเขาร่วมมือกับคุณ จะถือว่าตั้งตัวเป็นศัตรูกับฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป” รณภพตอบด้วยใบหน้าบูดบึ้ง
รษิกาประหลาดใจเมื่อได้ยินเช่นนั้น
คมสันที่อยู่ข้างเธอ ก็ขมวดคิ้วเช่นเดียวกัน
ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปอยู่เบื้องหลังเรื่องนี้เหรอ? พวกเขาไปล้ำเส้นกับบริษัทนี้ตั้งแต่เมื่อไร?
เท่าที่จำได้ คุณอัญชสาเป็นที่รู้จักในนามคู่หมั้นของคุณเลอศิลป์ เป็นไปได้ไหมว่าคุณอัญชสากำลังพยายามกำจัดคู่แข่งตัวฉกาจอยู่?
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม
จบดื้อๆเฉยๆ งงมากค่าาาา...
ขาด 1867,1868...
ขาด1860, 1861...
ขาด1804...
อัพๆๆ ค่ะ แอดดดดดดด แอดดดดดดดด อัพๆๆๆ ค่ะ แอดดดดด ^_^...
ขาด1773,1774...
ขาด1768,1770...
ขาด1663,1664,1665,1666,1668...
คนที่อัพเดท ถ้าเปนเจ้าของเว็บก็แล้วไปค่ะ แต่ถ้าเปนพนักงานกินเงินเดือน ต้องพิจารณาการทำงานตัวเอง คุณทำงานได้แย่มาก อัพขาดๆหายๆในแต่ละบท ขาดเยอะมาก หัดตรวจทานเสียหน่อยค่ะ...
ขาด1748 ค่ะ...