หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 436

หลังจากที่เลอศิลป์ได้ยินคำอธิบายของ

จักรภพ สีหน้าของเขาก็เริ่มดีขึ้น

เขาคิดถึงนิสัยของรษิกา การแพทย์แผนโบราณเป็นหนึ่งในสิ่งที่สำคัญที่สุดในชีวิตของเธออย่างไม่ต้องสงสัย

หากโอกาสดังกล่าวตกอยู่ในมือของเธอ รษิกาจะเลือกอยู่ใน

ประเทศชวาลา และต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งโอกาสที่จะร่วมงานกับตระกูลดำรงกุลอย่างแน่นอน

“นายคิดว่าไงกับความคิดของฉัน?” จักรภพยิ้มอย่างภาคภูมิใจ

รอยยิ้มเล็กๆ ปรากฏบนใบหน้าของเลอศิลป์ “ไม่เลวนี่ ถ้าทำให้เธออยู่ต่อได้ ฉันจะถือว่าเป็นหนี้บุญนาย”

ฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ปไม่ได้ลงทุนมากมายอะไรในอุตสาหกรรมการแพทย์และไม่มีสายสัมพันธ์กับตระกูลดำรงกุล กล่าวอีกนัยหนึ่ง เลอศิลป์ออกปากอะไรไม่ได้มากในเรื่องนี้

แม้ว่าเขาจะสามารถหาโอกาสให้รษิกาไปร่วมงานกับตระกูลดำรงกุลได้ แต่รษิกาก็อาจปฏิเสธข้อเสนอหากเลอศิลป์เป็นคนบอกเธอเกี่ยวกับเรื่องนี้เอง มันจะเป็นการสูญเสียครั้งใหญ่เกินไปหากเป็นเช่นนั้น

ทว่าถ้าจักรภพเป็นคนนำข่าวนี้มาให้รษิกาก็คงจะดูเป็นทางการกว่านี้มาก

จักรภพขมวดคิ้วอย่างมีเลศนัยเป็นคำตอบ “นายตอบแทนฉันด้วยการให้ซองแดงหนาๆ ก็ได้นะเมื่อนายทั้งสองแต่งงานกัน”

จักรภพรีบยืนขึ้นและเดินออกไปก่อนที่เลอศิลป์จะทันได้พูดอะไรอีก

หลังจากที่จักรภพออกจากฟ้าศิริสวัสดิ์กรุ๊ป เขาก็ไม่ได้กลับไปที่บริษัทของเขา แต่มุ่งตรงไปที่บ้านตระกูลคชาเรศ

เขาคิดแผนอย่างรอบคอบและแล้วก็ตัดสินใจว่ามันจะน่าเชื่อถือกว่านี้มากหากอัครพลเป็นคนบอกข่าวนี้กับรษิกาแทนตัวเขาเอง

หากอัครพลแจ้งรษิกาเป็นการส่วนตัวเกี่ยวกับโอกาสนี้ เธอจะไม่คิดว่ามันจะมีอย่างอื่นแฝงอยู่แน่นอน

ขณะที่จักรภพก้าวเท้าเข้าไปในบ้าน อัครพลกำลังออกกำลังกายโดยมีผู้ดูแลคอยช่วยเหลือ เมื่อเห็นจักรภพกลับมาอย่างกะทันหัน เขาก็ถามด้วยความสับสนว่า “ทำไมถึงกลับมาตอนนี้? ที่บริษัทไม่มีงานแล้วหรือไง?”

จักรภพเดินไปช่วยประคองแขนอีกข้างของอัครพลด้วยรอยยิ้ม “คุณปู่ครับอันที่จริงแล้ว ผมมาที่นี่เพื่อจะคุยกับคุณปู่นะครับ”

อัครพลพยักหน้าเล็กน้อย “อ่ะ ว่ามา”