หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 465

เมื่ออัครพลป่วยหนัก ตระกูลดำรงกุลนั้นส่งคนจำนวนไม่น้อยไปช่วยเขาให้กลับมาแข็งแรงเหมือนเดิม อย่างไรก็ตาม เนื่องจากเขาค่อนข้างอ่อนแอ พวกเขาจึงไม่กล้าใช้วิธีการที่รุนแรงเกินไป

เมื่ออัครพลเล่าอาการของเขาให้เธอฟัง รษิกาก็ฝังเข็มแต่ละเล่มเข้าไปในจุดวิกฤตของเขาก่อนที่จะช่วยชีวิตเขาไว้ได้

เมื่อได้ยินการวิเคราะห์ของรษิกา เจตนินก็อดถามไม่ได้ “เมื่อดูจากสุขภาพของคุณอัครพลในตอนนั้นแล้ว อะไรคือเหตุผลที่คุณตัดสินใจใช้การฝังเข็มรักษาเขาครับ?”

รษิกาอึ้งไปพักหนึ่ง ในตอนนั้นเธอรับความเสี่ยงสูงมาก หากเธออธิบายเจตนินไปแบบนั้น เขาก็อาจจะไม่เชื่อเธอ

เพราะอย่างไรแล้ว วิธีการของเธอนั้นเสี่ยงมาก

เมื่อคิดได้อย่างนั้น รษิกาก็ลังเลไปครู่หนึ่งก่อนจะอธิบายว่า “ฉันบังเอิญเจอมันในตำราการแพทย์ และบังเอิญอีกแหละค่ะที่อาการของคุณอัครพลตรงกับที่บรรยายไว้ในหนังสือพอดี ฉันก็เลยอยากจะลองดู”

เจตนินพยักหน้าเข้าใจ และไม่ได้สงสัยคำพูดของเธอเลย

มันเป็นความจริงที่หาญชัยมีหนังสือดีๆ อยู่จำนวนหนึ่ง ในเมื่อรษิกาเป็นลูกศิษย์เขา มันก็ไม่แปลกที่เธอจะเคยได้อ่านหนังสือเหล่านั้น

ยิ่งไปกว่านั้น รษิกาก็ยังเด็กมาก เจตนินไม่อยากเชื่อว่าทักษะการแพทย์ของเธอจะก้าวหน้ามากขนาดนี้

“โชคดีที่คุณคิดได้ถึงเรื่องนั้น ไม่อย่างนั้นเขาก็คงไม่หายเร็วอย่างนี้หรอก” เจตนินกล่าวอย่างสุภาพพร้อมกับรอยยิ้ม

รษิกาตอบเขาด้วยรอยยิ้มที่ถ่อมตัว

พวกเขาคุยกันอยู่พักหนึ่ง ท่าทีสุภาพของเจตนินนั้นทำให้รษิการะวังตัวน้อยลง

ตอนแรก เธอคิดว่าเจตนินจะเป็นคนหยิ่งๆ เพราะเขาเป็นคนในตระกูลดำรงกุล แต่เธอก็ต้องประหลาดใจที่ตระกูลดำรงกุลมีวิธีการเลี้ยงดูคนในครอบครัวมาได้อย่างน่าทึ่ง และเขาเป็นคนที่ถ่อมตัวมากๆ

ดูเหมือนความร่วมมือกันระหว่างเราจะต้องราบรื่นมากในอนาคต

พนักงานเคาะประตูและเข้ามาข้างใน “คุณเจตนินครับ โรงพยาบาลเตรียมการเรียบร้อยแล้ว เด็กๆ รออยู่ครับ”

เมื่อเจตนินได้ยินเช่นนี้ เขาก็มีสีหน้าเคร่งขรึม “ใกล้ถึงเวลาแล้ว คุณหมอรษิกา ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วเตรียมตัวกันดีกว่าครับ”