หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 466

รษิกาเดินเข้าไปในห้องตรวจของเธออย่างกระฉับกระเฉง มีแพทย์อีกคนรออยู่ในนั้นแล้ว เมื่อเขาเห็นว่าเธอเป็นผู้หญิงยังสาว เขาก็คิดว่าเธอคงเป็นแค่คนที่ไม่มีความสามารถซึ่งมีครอบครัวหนุนหลังแนะนำให้มาที่นี่ เขาจึงไม่สนใจเธอ

รณภพตามเธอเข้ามาข้างใน

ในห้องตรวจแต่ละห้องมีแพทย์สามคน รวมทั้งคนจากตระกูลดำรงกุลด้วย

ห้องตรวจของพวกเขามีอุปกรณ์ครบครันมากที่สุดในบรรดาห้องตรวจทั้งหมด มีแพทย์สองคนที่ได้รับการรับรองมาจากตระกูลที่ทรงอิทธิพลและแพทย์แผนโบราณคนหนึ่งที่โด่งดังมาก แม้แต่เจตนินเองก็ยังเข้ามาติดตามพวกเขาเป็นการส่วนตัว

เมื่อรณภพเข้ามา สีหน้าของดนัย หัถยวัฒน์ก็เปลี่ยนไปทันที เขายิ้มและต้อนรับรณภพอย่างดี “คุณรณภพ ไม่เจอกันนานเลยนะครับ”

รณภพพยักหน้าเรียบๆ “ไม่เจอกันนานมากเลยครับ คุณหมอดนัย”

ดนัยยิ้มให้เขาด้วยท่าทีประจบสอพลอ เขาเดินตามรณภพไม่ห่างและคอยดูแลใส่ใจตลอด แต่เขากลับไม่สนใจรษิกาเลยแม้แต่น้อย

รษิกาไม่สนใจความเย็นชาของเขา เธอมุ่งความสนใจไปยังการตรวจดูอุปกรณ์ต่างๆ แทน จากนั้นเธอก็พยักหน้าให้เจตนินที่ยืนอยู่ตรงทางเข้าเพื่อเป็นสัญญาณว่าเธอพร้อมแล้ว

อุปกรณ์ทุกอย่างที่พวกเขาใช้ในวันนี้ล้วนแต่ถูกดัดแปลงมาโดยตระกูลดำรงกุล ดังนั้นคนในตระกูลนี้จะรออยู่ในห้องตรวจเพื่อแนะนำวิธีใช้งานอุปกรณ์ให้แพทย์ทุกคนทราบ

เจตนินอยู่ที่นั่นเพื่อแนะนำรษิกากับรณภพเป็นการส่วนตัว

เจตนินเพิ่งกลับมาหลังจากตรวจดูคนอื่นๆ เมื่อเขาเข้ามาอธิบายวิธีใช้งานอุปกรณ์ต่างๆ ให้รษิกาฟัง เขาก็เห็นว่าเธอได้ตรวจดูอุปกรณ์ทั้งหมดเรียบร้อยแล้วราวกับว่าเธอเคยใช้งานมันหลายต่อหลายครั้งมาก่อน

ชัดเจนแล้วว่า รษิกาได้เตรียมตัวเป็นอย่างดีก่อนจะมาที่นี่

ร่องรอยแห่งความประหลาดใจฉายผ่านแววตาของเจตนินเพราะเขาสงสัยว่ารษิกาล่วงรู้ความลับนี้ได้อย่างไร

กระนั้น เขาก็คิดและนึกได้ว่ารษิกาไม่ใช่แค่คนที่ได้รับการรับรองจากอัครพลเท่านั้น แต่เธอยังเป็นลูกศิษย์ของหาญชัยด้วย มันจึงไม่น่าแปลกใจเลยที่เธอจะรู้เรื่องราวของตระกูลดำรงกุล

รณภพเองก็ฟังอย่างตั้งใจเช่นกัน

แต่ดนัยเสียสมาธิไปแล้ว

เมื่อเขาเห็นว่าเจตนินปฏิบัติอย่างสุภาพต่อรษิกามากเท่าไร สีหน้าของเขาก็ค่อยๆ เปลี่ยนไปมากเท่านั้น ความเฉยเมยในตอนแรกของเขาแปรเปลี่ยนเป็นความขุ่นเคือง

ผู้หญิงคนนี้ไม่รู้เรื่องอะไรเลย! กล้าดียังไงที่มายืนถามคุณเจตนินฉอดๆ แบบนี้? มันยิ่งน่าหงุดหงิดเข้าไปอีกที่เห็นว่าเขาต้องอดทนกับเธอมากแค่ไหน!

ความเป็นไปได้เดียวที่ดนัยนึกออกก็คือรษิกามีภูมิหลังที่มีอิทธิพล ไม่อย่างนั้น เจตนินก็คงไม่ปฏิบัติกับเธออย่างแตกต่างเช่นนี้

แม้ว่าเขาจะมีประสบการณ์สูง แต่เจตนินก็ไม่เคยเหลือบมองเขาเลยสักนิด

ในอีกด้านหนึ่ง รษิกากำลังตั้งใจจดจ่าอยู่กับการอธิบายของเจตนินจนไม่ได้สังเกตว่าดนัยกำลังจ้องมองเธออยู่