หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 475

รษิกาก้มหน้าลงมาเห็นเด็กๆ รายล้อมเธอ พวกเขาได้ยินสิ่งที่รณภพพูดเมื่อครู่นี้ แต่พวกเขายังคงหวาดกลัวอยู่

หากเป็นไปได้ เธอก็อยากจะรักษาเด็กๆ ทุกคนเองเหมือนกัน แต่เธอก็มีตารางงานต้องจัดการในแต่ละวัน การรับผิดชอบรักษาเด็กทุกคนนั้นหมายความว่าเธออาจจะไม่สามารถทำงานเสร็จได้ในวันนี้ แม้ว่าจะทำงานจนมืดค่ำก็ตาม

เธอเสียใจเหมือนกัน แต่เมื่อได้มองภาพใหญ่กว่านั้นแล้วเธอก็ต้องเกลี้ยกล่อมเด็กๆ อย่างอ่อนหวาน “หมอทุกคนที่นี่ก็สามารถรักษาพวกหนูได้นะจ๊ะ ตัวเล็ก พวกเขาใจดีจ้ะ จำได้ไหมว่าพวกเขาใจดีแค่ไหนตอนที่ตรวจสุขภาพพวกหนูน่ะ?”

เด็กๆ หันไปมองหน้ากันหลังจากได้ยินที่รษิกาพูด แต่ไม่มีใครก้าวออกมาก่อนเลยสักคน

รษิการู้สึกพ่ายแพ้อยู่เล็กน้อยเมื่อเห็นปฏิกิริยาของพวกเขา “ถ้าพวกหนูยังจะรอหมออยู่ บางคนก็จะไม่ได้รับการรักษาในวันนี้นะคะ และนั่นไม่เหมาะแน่นอน หมอหวังว่าทุกคนจะได้รับการรักษาในวันนี้นะ”

เด็กๆ เหล่านั้นลังเลขึ้นมาอีกครั้งหนึ่ง

ขณะที่รษิกากำลังดิ้นรนหาคำพูดเพื่อโน้มน้าวพวกเขา เด็กหญิงตัวเล็กๆ ซึ่งเป็นผู้นำก็ก้าวไปข้างหน้า เธอเดินไปหารณภพอย่างเชื่อฟังและพูดว่า “เบาๆ นะคะ”

รณภพยิ้มอย่างอบอุ่นให้เธอและลูบหัวเธอเบาๆ “เข้าใจแล้วครับ ขอบคุณที่เชื่อใจหมอนะ”

เด็กหญิงยิ้มอย่างอ่อนหวาน

ในตอนนี้เมื่อมีคนก้าวออกมาก่อนแล้ว เด็กคนอื่นก็เริ่มจะเดินออกไปจากรษิกา พวกเขาเดินไปหาแพทย์คนอื่น

ดนัยเป็นคนเดียวที่ไม่มีคนไข้อยู่ในห้องนั้น

เด็กๆ อาจจะบอกว่าให้อภัยเขาแล้ว แต่พวกเขาก็ยังกลัวดนัยอยู่ โดยเฉพาะเมื่อเขาทำหน้าบึ้งตึง

ดนัยยิ่งหงุดหงิดมากกว่าเดิมเมื่อเห็นว่าเด็กๆ ตั้งใจหลบเลี่ยงเขา

เขาเป็นแพทย์แผนโบราณมานานหลายปี และนั่นเป็นครั้งแรกที่เขาไม่มีใครเหลียวแลเลย

ไม่มีทางที่เขาจะขอความช่วยเหลือจากรษิกาหลังเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นก่อนหน้านี้ ดังนั้นเขาจึงไม่มีทางเลือกนอกจากต้องยืนนิ่งอยู่อย่างนั้น

เธอ… เธอพูดออกตัวแทนฉันจริงๆ เหรอ? ฉันหยาบคายและใจร้ายกับเธอมากก่อนหน้านี้ แต่เธอก็ยังยินดีจะช่วยฉัน…