หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 530

นี่ก็เป็นอีกครั้งที่รษิการู้สึกว่าคำพูดของเขาไร้สาระ สีหน้าของเธอเศร้าสร้อยยิ่งกว่าเดิม

เขาจูบเธอต่อหน้าผู้คนมากมาย แต่ตอนนี้เขากำลังบอกเธอว่าไม่จำเป็นต้องพูดถึงเรื่องนี้อีก เพราะมันเป็นเรื่องที่ผ่านไปแล้ว

เขาทำให้เธอดูเหมือนคนที่ชอบตีโพยตีพายมากเกินไป

เมื่อเห็นอาการโกรธของรษิกา เลอศิลป์ก็พูดออกไปอย่างจริงจัง “ไม่ว่าคุณจะเชื่อหรือไม่ จูบนั้นก็เป็นแค่อุบัติเหตุจริงๆ อีกอย่างผมก็ไม่มีเหตุผลอะไรที่จะไปจูบคุณ”

เมื่อเธอได้ยินแบบนั้น เธอรู้สึกราวกับว่ามีใครมาดับไฟที่สุมอยู่ในใจของเธอ

ถึงแม้เธอจะไม่อยากเชื่อหูตัวเอง แต่ก็ต้องยอมรับว่าเลอศิลป์พูดความจริง เขาไม่มีเหตุผลอะไรที่จะมาจูบเธอ

ท้ายที่สุดแล้วอัญชสาคือคนที่เลอศิลป์หลงรักมาตลอดหลายปีที่ผ่านมา พวกเขาสองคนหมั้นหมายกันแล้วด้วยซ้ำ เขาจะไม่ปล่อยให้อัญชสาโดดเดี่ยวหรือทำเรื่องที่อาจก่อให้เกิดความเข้าใจผิดมากมายต่อหน้าผู้คนจำนวนมากอยู่แล้ว

อย่างไรก็ตาม ยิ่งรษิกาคิดตามความคิดนั้นมากเท่าไร เธอก็ยิ่งอารมณ์เสียกับตัวเองมากขึ้นเท่านั้น

นั่นคือความเป็นจริง ทำไมตอนนี้ฉันถึงมาคิดมากกับเรื่องนี้ได้ล่ะ? ฉันคงทำให้ตัวเองดูโง่ต่อหน้าเลอศิลป์ไปแล้ว

รษิกาหัวเราะเบาๆ ให้กับความไร้สาระของตัวเอง เธอก้มหน้าลง

ขณะเดียวกัน เลอศิลป์ก็เข้าใจผิดว่าความเงียบของเธอคือความโกรธ หลังจากเงียบไปครู่หนึ่ง เขาก็ยิ้มออกมา “ผมออกมาที่นี่เพื่อขอโทษคุณ ถ้าคุณหงุดหงิดที่ผมขโมยจูบคุณไป คุณจะขโมยจูบคืนไปจากผมก็ได้นะ”

เขาขมวดคิ้วแล้วพูดเสริมว่า “ผมสัญญาว่าจะไม่ขยับตัว”

รษิกาเงยหน้าขึ้นมองเขาแบบไม่อยากจะเชื่อ เธอไม่อยากจะเชื่อในสิ่งที่เธอเพิ่งได้ยินไป

ผู้ชายคนนี้ต้องการจะสื่ออะไร?

เมื่อไม่กี่นาทีที่ผ่านมา เขาเพิ่งจะอธิบายว่าจูบนั้นไม่ได้เกิดขึ้นจากความตั้งใจ แต่ตอนนี้เขากลับมาพูดอะไรแบบนี้ เขาไม่รู้หรือไงว่าพูดแบบนั้นแล้วจะทำให้เกิดความเข้าใจผิดมากมายขนาดไหน?

รษิกาอ่านใจเขาไม่ออกอีกต่อไป