หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 531

“ขอเสียงปรบมือให้กับผู้ชนะที่จะขึ้นมารับรางวัลบนเวทีด้วยค่ะ!” พิธีกรยิ้มแล้วมองไปทางรษิกากับคนอื่นๆ

รษิกาชำเลืองมองเลอศิลป์และหวังว่าเขาจะขึ้นไป

แต่ทว่า เลอศิลป์กลับยังคงนั่งอย่างสงบและไม่มีทีท่าว่าจะลุกขึ้นยืน

รษิกาไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องขึ้นไปบนเวทีเพื่อรับบัตรกำนัลสำหรับการพักผ่อนที่บ่อน้ำพุร้อนจากจรูญ

ขณะที่เธอเดินขึ้นเวที ทุกคนก็มองดูเธอด้วยความอิจฉา

พอคิดว่าคนเหล่านั้นคงได้เห็นฉากที่พวกเขาจูบกันแล้ว รษิกาก็อดทนรอจะลงจากเวทีแทบไม่ไหว เธอรีบรับบัตรกำนัล ขอบคุณพิธีกรแล้วหันหลังเดินลงจากเวที

เด็กทั้งสามคนมองดูบัตรกำนัลในมือของเธอด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความตื่นเต้น

แต่ทว่ารษิกากลับเอาแต่คิดฟุ้งซ่าน

การรอคอยที่ยาวนานเพื่อให้งานเลี้ยงฉลองนี้สิ้นสุดลงนั้นช่างเหน็ดเหนื่อยยิ่งนัก ทันทีที่งานจบ รษิกาก็ลุกขึ้นทันที เธออยากออกไปพร้อมเด็กๆ

ขณะที่พวกเขาเดินออกจากห้องโถง ไอรดาก็พูดออกมาอย่างระมัดระวัง “คุณรษิกา เราไปด้วยกันเถอะ!”

รษิกาตกใจเมื่อได้ยินคำพูดนั้นจากไอรดา จนทำให้เธอนิ่งเงียบไปพักหนึ่ง

ไอรดาวิ่งไปหารษิกา ใบหน้าของไอรดาแดงก่ำ แถมยังจ้องมองไปที่รษิกาด้วยสายตาที่เปี่ยมไปด้วยความหวัง “ไปบ่อน้ำพุร้อนด้วยกันเถอะ!”

เธอไม่เคยไปไหนไกลขนาดนั้นกับรษิกาเลย และเธอก็ตั้งหน้าตั้งตารอที่จะได้ไปด้วยกัน

หลังจากที่พวกเขาทุ่มเทอย่างหนักเพื่อชิงบัตรกำนัลวันหยุดนั้น ก็เป็นเรื่องปกติที่พวกเขาจะไปบ่อน้ำพุร้อนด้วยกัน

รษิกาใจอ่อนลงเมื่อหันไปมองสายตาที่คาดหวังของไอรดา

เลอศิลป์เดินออกมายืนข้างๆ ไอรดาอย่างเงียบๆ เขามองรษิกาด้วยสายตาที่ไม่อาจเข้าใจได้

เมื่อเธอสัมผัสได้ถึงแววตาของเลอศิลป์ รษิกาก็ลังเลอยู่ครู่หนึ่ง ก่อนจะปฏิเสธไอรดาอย่างหนักแน่น “ฉันคงจะยุ่ง หนูไปกับพ่อหนูก่อนได้เลยนะ”

พอได้ยินเช่นนั้น เด็กๆ ก็รู้สึกผิดหวัง