หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 54

พวกเขาส่ายหัวแม้จะชอบของเล่นเพราะรู้ว่าของพวกนี้แพงแค่ไหน “เรารับของเหล่านี้ไว้ไม่ได้หรอก มันแพงเกินไป”

ไอรดาเอียงหัวด้วยความงุนงง ก่อนจะวางของเล่นไว้ข้างๆ แล้วเขียนลงบนสมุดของเธออีกครั้งว่า ให้พวกเธอ ขอบคุณนะ ช่วย

เบนนี่มองดูที่เธอเขียนด้วยความงุนงง

เธอไม่สามารถเขียนประโยคที่สมบูรณ์ได้ นี่เธอพยายามจะพูดอะไรกันแน่นะ?

ในตอนแรกอชิเองก็รู้สึกงุนงงเช่นกัน แต่แล้วเขาก็คิดออกในทันที “เธอกำลังพยายามจะบอกว่าเธอขอบคุณที่เราช่วยเหลือเธอในวันนั้นเหรอ?”

ไอรดาพยักหน้าอย่างเแรง เธอวางสมุดลงและหยิบรถแข่งส่งให้พวกเขาอีกครั้ง

รษิกานึกย้อนกลับไปถึงสิ่งที่คุณครูอนุบาลของลูกชายบอกเธอเรื่องที่อชิและเบนนี่ปกป้องไอรดา

ฉันจำที่คุณครูพูดได้ อะไรก็เกิดขึ้นได้ระหว่างเด็กๆ นะ จริงไหม?

แต่เมื่อดูจากพฤติกรรมของไอวี่แล้ว สิ่งที่อชิและเบนนี่ทำเพื่อเธอดูเหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่มากสำหรับเธอ

“วันนั้นเกิดอะไรขึ้นเหรอจ๊ะ?” รษิกาอดไม่ได้ที่จะถาม

“ไอวี่ได้รับบาดเจ็บหลังจากเพื่อนอีกคนผลักเธอล้มครับ” อชิอธิบาย “ผมกับเบนนี่เลยขอให้นักเรียนคนนั้นขอโทษไอวี่ แล้วเราก็พาไอวี่ไปหาพยาบาลที่โรงเรียน”

รษิกาพยักหน้าอย่างเข้าใจ

“พวกเรารับของขวัญได้ไหมครับแม่?” อชิรู้สึกเสียใจที่เห็นสาวน้อยยังคงถือของเล่นไว้ในมือ

รษิกาหัวเราะเบาๆ “ได้จ้ะ ลูกก็เอาของบางอย่างของลูกให้เธอเป็นการตอบแทนด้วยนะ”

ในที่สุดหนุ่มน้อยทั้งสองก็รับรถของเล่นจากไอรดาโดยไม่ลืมเอ่ยคำขอบคุณ “ขอบคุณนะ ไอวี่! รอเราอยู่ที่นี่ก่อนนะ โอเคไหม? เราจะให้ของขวัญกับเธอด้วย!”

จากนั้นพวกเขาก็รีบขึ้นไปชั้นบนและเริ่มค้นห้องเพื่อหาของที่จะให้สาวน้อยเป็นการตอบแทน

ตอนนี้มีเพียงรษิกาและไอรดาเท่านั้นที่ยังคงอยู่ในห้องนั่งเล่น

เมื่อเห็นว่าสาวน้อยอยู่ในโอวาทเพียงใด รษิกาก็อดไม่ได้ที่จะแสดงความกังวลของเธอ “มือยังเจ็บอยู่หรือเปล่า?”

เมื่อสังเกตเห็นการจ้องมองของเด็ก รษิกาก็กลับมามีสติแล้วใช้นิ้วลูบไปที่รอยฟกช้ำ “รอฉันอยู่นี่นะ ฉันจะไปเอากล่องยามาก่อน” เธอพูด

ไอรดาพยักหน้าอย่างตื่นเต้น ดวงตาของเธอเป็นประกาย

หัวใจของรษิกาละลายเมื่อได้เห็น เธอจึงลุกขึ้นไปหยิบชุดกล่องยาก่อนจะทายาที่รอยฟกช้ำของเด็กหญิงอย่างระมัดระวัง

ผู้หญิงคนนี้เป็นหมอ ดังนั้นเธอจึงต้องระมัดระวังและอ่อนโยนมากขึ้นโดยธรรมชาติ

“เจ็บไหมคะ?” เธอถามขณะถูครีมบนมือของเด็กน้อยและมองเธอด้วยความกังวล

ไอรดาส่ายหัวแล้วจ้องมองที่มือของเธอเอง เพื่อสังเกตว่ารษิกาดูแลเธออย่างไร

มือคุณรษิกาก็สวยมากเช่นกัน

และเธอก็อ่อนโยนกว่าพ่อมาก ฉันไม่รู้สึกเจ็บเลยสักนิด

ฉันชอบเธอมากขึ้นแล้วตอนนี้!