หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 545

ในขณะเดียวกันรษิกาก็เริ่มร้อนใจหลังจากที่เธอรออยู่กับอชิและไอรดาเป็นเวลานานแล้ว

แต่เธอก็ไม่มีทางเลือกอื่นนอกจากต้องรออยู่อย่างนั้น เพราะเธอกังวลเกี่ยวกับอชิและไอรดาเมื่อนึกถึงคําพูดที่เลอศิลป์บอกไว้

ทันใดนั้นโทรศัพท์ของเธอก็สั่น

รษิกาขมวดคิ้วและรับสายทันทีโดยไม่ลังเล

"เราเจอเบนนี่แล้ว เขากําลังดูวงดนตรีเล่นอยู่ ผมได้สั่งให้ใครสักคนจับตาดูเขาไว้แล้วล่ะ เข้ามาสิ" เสียงเข้มของเลอศิลป์ดังขึ้น

รษิการู้สึกโล่งใจหลังจากที่ได้ยินอย่างนั้น เธอแสดงความขอบคุณทันที "ขอบคุณค่ะ ฉันจะไปที่นั่นทันที"

อีกด้านหนึ่งของสาย เลอศิลป์พึมพำตอบรับกลับไป ก่อนที่เขาจะวางสายและรีบไปที่ตําแหน่งของเบนนี่ก่อน

"พวกเขาเจอเบนนี่แล้วเหรอ?" อชิถามอย่างระมัดระวังหลังจากเห็นสีหน้าของแม่

รษิกาพยักหน้าเล็กน้อยและยิ้มให้เขาอย่างมั่นใจ

อชิดูกระวนกระวายใจมากกว่าแม่ของเขา "รีบไปหาเบนนี่กันเถอะ! เขาอยู่คนเดียว เขาต้องกลัวจนหัวหดแน่!"

อชิจับมือรษิกาขณะพูด

รษิกาอยากรีบไปดูว่าเบนนี้เป็นอย่างไรบ้างเช่นกัน แต่เธอก็ไม่ลืมว่าเธอต้องดูแลอชิกับไอวี่ด้วย แล้วเธอก็เตือนเด็กๆ ว่า "ต่อไปนี้ทั้งสองคนต้องจับมือฉันให้แน่นนะ อย่าให้หลงทางเหมือนเบนนี่"

อชิและไอรดาตกลงอย่างเชื่อฟัง

จากนั้นรษิกาก็พาพวกเขาเข้าไปในฝูงชน

สถานที่แสดงของวงดนตรีนั้นหาง่าย แต่มันก็เป็นความท้าทายที่จะไปถึงที่นั่น เพราะต้องผ่านฝูงชนที่หนาแน่น ด้วยความพยายามอย่างมากในที่สุดรษิกาก็พาพวกเขาผ่านเข้าไปจนได้

เลอศิลป์กําลังรอการมาถึงของพวกเขาที่ขอบด้านนอกของฝูงชน เขารีบเดินไปข้างหน้าในทิศทางที่รษิกากำลังมา เมื่อเขาเห็นเธอพาอชิและไอรดามา เขาก็เอื้อมมือไปจับมือไอรดาไว้

คราวนี้ไอรดาไม่ปฏิเสธและจับมือเขาเอาไว้เช่นกัน

"เบนนี่อยู่ไหน?" อชิมองเลอศิลป์ด้วยความขุ่นเคือง