หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 555

ไอรดายังคงอยู่ในอ้อมแขนของรษิกาพักหนึ่ง เมื่อเธอรู้สึกตัวหลังจากนั้นไม่ช้า ไอรดาดึงตัวเองออกจากอ้อมกอดของรษิกาและเงยหน้าขึ้นมอง

ไอรดาขมวดคิ้วเมื่อสังเกตเห็นว่ารษิกาดูมีสีหน้าซีดเซียว "คุณรษิกา คุณเป็นอะไรรึเปล่า? สีหน้าคุณดูไม่ดีเลย”

รษิกาไม่รอช้า เธอรีบเอามือขึ้นจับใบหน้าของตัวเองอย่างประหลาดใจ เธอสงสัยว่าหญิงสาวเห็นอะไรผิดปกติหรือเปล่า

เนื่องจากเธอไม่ได้มองตัวเองในกระจกเลยตั้งแต่ตื่นนอน เธอจึงไม่รู้ว่าขณะนี้เธอดูแย่แค่ไหน

อ๊ะ เมื่อวานฉันดื่มไปเยอะ และฉันก็นอนดึกด้วย ไม่มีทางที่ฉันจะดูสดชื่นหลังจากนอนน้อยหรอก

ก่อนที่รษิกาจะทันได้ตอบ เด็กสาวตัวเล็กก็ย่นจมูกแล้วสูดหายใจเข้าไปพร้อมกล่าวว่า “ทำไมหนูได้กลิ่นเหล้าล่ะ?”

ร็อกแซนยิ้มให้เธอ “เมื่อวานฉันลงไปดื่มไวน์เพราะฉันนอนไม่หลับ เลยเป็นสาเหตุว่าทำไมฉันถึงดูเหนื่อยแน่เลย ฉันรู้สึกปวดหัวนิดหน่อยด้วย”

เมื่อได้ยินเช่นนี้ ไอรดาก็เอื้อมมือไปแตะหน้าผากของรษิกาอย่างระมัดระวัง รอยยิ้มบนใบหน้าของรษิกากว้างขึ้นเมื่อเธอเห็นว่าเด็กคนนี้ห่วงใยเธอมากเพียงใด

หลังจากนั้นครู่หนึ่ง ไอรดาก็ค่อยๆ หดมือกลับและมองไปที่น้ำและยาบนโต๊ะข้างเตียง แม้ว่าเธอจะไม่รู้ว่ายาพวกนี้มีไว้เพื่อรักษาอาการอะไร แต่เธอก็ส่งมันต่อให้รษิกา

ความรู้สึกที่ไม่สามารถอธิบายไม่ได้ผุดขึ้นในใจของรษิกา เมื่อเธอเห็นน้ำแก้วนั้น มันทำให้เธอนึกถึงสิ่งที่เธอพูดกับ เลอศิลป์เมื่อคืนก่อน

เมื่อเห็นว่ารษิกาไม่ยอมหยิบน้ำไปจากเธอ ไอรดาก็ยื่นน้ำเข้ามาใกล้เธอมากขึ้น แต่รษิกากลับปฏิเสธเพราะเธอไม่อยากดื่มมัน

การที่รษิกาปฏิเสธทำให้ไอรดารู้สึกสับสน จากนั้นเธอเอียงคอมอง

"มันเย็นหมดแล้ว ฉันอยากได้น้ำอุ่น อีกอย่างฉันไม่ต้องกินยานั้นแล้วล่ะ” รษิดาพูดพร้อมทั้งฝืนยิ้ม

แม่ไม่เคยมีปัญหาในเรื่องการนอนหลับเลยที่ผ่านมา ถึงจะต้องเดินทางไปต่างถิ่นขนาดไหน แม่ก็สามารถนอนหลับได้สบายมาก ถึงแม้ว่าเราจะกลับประเทศมาแล้วก็ตาม จริงอยู่ที่เมื่อก่อนเราอยู่ในเมืองแต่ไม่ใช่ว่าไม่เคยไปชนบทมาก่อน แต่ไม่มีทางที่แม่จะนอนไม่หลับเพราะสภาพแวดล้อมที่เปลี่ยนไปแน่ๆ