หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 594

อชิและเบนนี่มองหน้ากัน จู่ๆ พวกเขาสองคนก็กลัวที่จะต้องตอบคำถามของแม่

พวกเขาไม่ได้ชอบเลอศิลป์ แต่พวกเขาแค่ชอบการที่มีพ่อคอยดูแลแม่เท่านั้นเอง

แต่พวกเขาเห็นว่าแม่ยังคงไม่ชอบพ่ออยู่

เมื่อคิดได้อย่างนั้น พวกเขาก็ลังเล

สัญญาณแห่งความกังวลแวบเข้ามาในใจของรษิกา

เธอมองออกว่าเด็กๆ มีท่าทีต่อเลอศิลป์เปลี่ยนไป

หากสิ่งต่าง ๆ ดำเนินต่อไปแบบนั้น และพวกเขาเกิดชอบเลอศิลป์และต้องการมีปฏิสัมพันธ์กับเขามากขึ้น เธอคงไม่สามารถหาเหตุผลที่จะปฏิเสธได้

เพราะถึงอย่างไร พวกเขาก็ควรจะได้เติบโตเคียงข้างเลอศิลป์ เธอเองที่เป็นคนลิดรอนสิทธิ์ที่จะได้อยู่กับพ่อของเด็กๆ ไป

เมื่อตั้งสติได้แล้ว เธอก็จ้องมองไปที่เด็กชายอย่างขอโทษทันที “แม่... แม่ไม่รู้ แต่ถ้าลูกสองคนต้องการแบบนั้น แม่ก็จะไม่ปฏิเสธ”

กล่าวอีกนัยหนึ่งคือ เธอจะไม่เชื้อเชิญเลอศิลป์เข้ามาด้วยความเต็มใจ และเธอก็จะไม่พอใจที่เขามาเยี่ยมหา แต่เธอจะยอมให้เป็นอย่างนั้นเพื่อชดเชยความรู้สึกให้ลูกๆ ของเธอทั้งสองคน

เด็กชายทั้งสองเป็นเด็กฉลาด พวกเขาจึงรู้ได้ทันทีว่าเธอหมายความว่าอย่างไร เธอยังคงไม่ชอบการที่พ่อของพวกเขามาที่บ้าน