หย่าร้างแล้วห่างไป แต่หัวใจยังคงเดิม นิยาย บท 596

ครึ่งชั่วโมงต่อมา จักรภพก็มาถึงคลับเฮ้าส์โดยยังสวมชุดนอนพร้อมกับเสื้อคลุมตัวยาว

โชคดีที่เขาเป็นขาประจำของคลับเฮ้าส์นี้ ทุกคนจึงจำเขาได้ทันทีที่เขามาถึง ไม่อย่างนั้นเขาคงจะไม่ได้เข้าไปทั้งที่สวมเสื้อผ้าแบบนี้อยู่แน่ๆ

เมื่อไปถึงห้องส่วนตัวที่เลอศิลป์จองไว้ จักรภพก็เห็นเลอศิลป์นั่งอยู่ข้างในแล้ว มีอาหารที่เรียบง่ายวางอยู่บนโต๊ะสองสามจาน และที่ว่างที่เหลือบนโต๊ะก็มีแต่ขวดเหล้า

ขวดเหล้าหนึ่งในนั้นใกล้จะหมดแล้ว

“เป็นอะไรไปน่ะ?” จักรภพใจแป้วขณะที่นั่งลงข้างๆ เลอศิลป์อย่างระมัดระวัง

เลอศิลป์ดูเหมือนจะเพิ่งเห็นว่าจักรภพมาและหันหน้าไปมองเพื่อนของเขา ดวงตาของเขาคมเข้ม “ฉันทำตามที่นายบอกแล้วนะ”

เมื่อจักรภพได้ยินอย่างนั้น เขาก็ขมวดคิ้วเพราะไม่แน่ใจว่ามันหมายความว่าอะไร

เขาทำตามที่ฉันบอกแล้วเหรอ? ฉันบอกอะไรเขา? แล้วหายนะบ้าบออะไรกันที่ทำให้เขามาอยู่ในสภาพนี้? ขณะที่จักรภพกำลังครุ่นคิด เขาก็รินเหล้าให้ตัวเองแก้วหนึ่งและดื่มไปกับเลอศิลป์ด้วย

หลังจากเขากระดกเหล้าหมดแก้วแล้ว เขาก็เริ่มจะเดาออก

“เกี่ยวกับคุณรษิกาน่ะเหรอ?” จักรภพยังคงถือแก้วอยู่ เขามองหน้าเพื่อนด้วยสายตาลังเล

นอกจากรษิกาแล้ว ไม่มีใครที่เขาพอจะนึกออกว่าจะสามารถทำให้เลอศิลป์ออกมาจากบ้านในเวลาแบบนี้เพื่อดื่มเหล้าได้

นาทีที่เขาพูดออกไปอย่างนั้น เขาก็รู้สึกว่าบรรยากาศห้องเยือกเย็นลง

จักรภพกระชับเสื้อคลุมให้แนบตัวไว้อย่างเงียบๆ และเขาก็เชื่อว่าเขาได้คำตอบแล้ว แต่เขายังคงรอให้เลอศิลป์เอ่ยออกมาก่อน

ดูเหมือนกับว่าเวลาผ่านไปเนิ่นนานกว่าที่เขาจะได้ยินเลอศิลป์พูดออกมา “ฉันทำอะไรผิดไปเหรอ? ฉันพลาดไปแล้วเมื่อหกปีก่อน แต่หลังจากเธอกลับมา ฉันก็ไม่เคยทำอะไรผิดเลยนะ ทำไมเธอถึงยังรักษาระยะห่างกับฉันอยู่จนถึงตอนนี้ด้วยล่ะ?”

จักรภพรู้สึกว่าคำถามของเขารบกวนจิตใจมาก “นี่นายกับคุณหมอรษิกามีปัญหากันอีกแล้วเหรอ? นายสองคนไม่ได้ไปเที่ยวด้วยกันเมื่อสองสามวันก่อนนี้หรือไง?”